3 September vertelde ik mijn therapeut dat mijn oom mij heeft betast.
De volgende dag had ik een nieuwe afspraak om 6 uur in de avond en dus bracht mijn vader me.
Mijn therapeute en ik hadden besloten het meteen tegen mijn vader te vertellen anders zou ik het alleen maar uitstellen.
Ik was doodsbang en ging dus op de gang zitten toen mijn therapeute het ging vertellen.
Ik zat te trillen en te stressen. Niet normaal, ik werd er misselijk van.
Ik werd uiteindelijk naar binnen geroepen en papa zei met een verdrietige glimlach "Je kon het me vertellen, we vertellen elkaar alles".
Hij leek zo verdrietig en dat recht had ie! Maar hij wilt nooit zwak lijken tegenover mij en mijn broer.
We hebben nog even gepraat met met therapeute erbij en mijn deal was dat er niks zal veranderen, de grapjes niet en de kijk opnieuw niet.
Dat was hij ook niet van plan.
Mijn vader is heel voorzichtig geweest met vragen en respecteerd het als ik geen antwoord wil geven.
Wel heb ik hem toestemming gegeven het tegen 3 vertrouwingspersonen te zeggen op zijn werk, want die kennen onze thuissituatie ook.
Hij had me ook gevraagd het mijn opa te vertellen aangezien dat eigenlijk zijn maatje is.
En ik twijfelde geen minuut. We zijn woensdag er nog heen gegaan en hebben alles verteld.
Mijn oma vertrouwde mijn oom al nooit en mijn opa de laatste tijd ook niet. Opa was heel begrijpelijk en wilt er heel graag voor me zijn.
Ik ben zo blij, want ze zijn allebei heel belangrijk voor me.
We houden het nog wel even geheim voor mijn broer en moeder in het geval van de reacties die in deze chaos kunnen ontstaan.
We gaan het binnenkort met mijn tante bespreken en later met de familie.
Ik ben blij dat het snel gaat, geen tijd voor twijfeling en dan hebben we het gehad.
Hoe meer mensen het weten, hoe lichter ik me voel.
Het is fijn.
Nu ga ik slapen want morgen ben in jarig.