Ik weet het niet meer, echt waar niet.
Kan je iemand fysiek totaal niet aantrekkelijk vinden maar mentaal helemaal het einde vinden?
Moet ik je ook eerlijk zeggen dat hij niet totaal onaantrekkelijk is maar totaal niet mijn type dude.
Mentaal klikken we zo goed, hij weet wat ik denk zonder een woord te zeggen en ik voel hem aan zonder een enkele blik te hoeven wisselen. We kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Gisteren hebben we super lang zitten praten en toen kwam alles naar boven. Blijkbaar voelen we ons al 1.5 precies hetzelfde maar durfden het niet tegen elkaar te zeggen. Hij wist opeens wat er al die tijd met me aan de hand was. Opeens wist hij waarom hij elke keer moest zeggen; Cath, er is iets met je ogen maar ik weet niet wat. En ik laat niet los totdat ik weet wat jij voor mij te verbergen hebt.
Hij weet het. En hij kan het niet loslaten. En dat weet ik, ook altijd al geweten ook. Want dat is wat ik doe met mensen. Vrouwen zijn er niet zo gevoelig voor maar sommige mannen wel. En dat is leuk om mee te spelen. Dan heb ik het niet over het gebruiken van je vrouwlijkheid of mannen versieren. Nee, het gaat veel dieper.
Veel dieper en daarom haken de meeste al na een poosje af. Die snappen mij niet en die snappen niet het spel wat ik met ze speel. Want mentaal met mensen spelen is wat ik graag doe. Dat is wat de echte Cath graag doet. Bijna niemand weet dat omdat niemand de muren die ik om mij heen optrek kan doorbreken.
Maar hij heeft het gisteren gedaan. En het voelt zo goed om iemand de ware ik te kunnen laten zien.
En toch kan ik hem nu niet meer recht aankijken. En dat begrijp ik niet. Ik snap het echt niet meer.
Mentaal is hij het einde maar het gaat nooit werken, echt niet. Het is echt mijn type man niet.
Mijn spel kan ik met hem spelen, dat zegt hij ook. Hij doet precies hetzelfde met mij.
Waarom voelt het nou zo goed??
Ik snap het allemaal niet meer.