achtervolgd door een man
Ik kan niet slapen. Dat komt omdat ik de hele tijd aan dinsdag middag moet denken. Toen ik om 12 uur klaar was met school ging ik met de bus naar huis. In de bus zat ook een man (waarschijnlijk een poolse man; zo zag hij er iig uit) helemaal vooraan. Hij zat als steeds achterom naar mij te kijken, wanneer ik eruit ging (zo leek het wel). Dus toen ik op het knopje drukte en de bus uitstapte stapte die man ook uit. Ik vertrouwde het al niet dus ik liep naar de overkant. Als de man nog geen 2 meter verder is. Loopt hij ook naar de overkant. Toen ik bij het zebrapad kwam om overtesteken (want ik moest helemaal niet aan deze kant van de weg zijn) Stak hij ook weer over. Dus ik liep wat sneller door. Begon hij ook sneller te lopen. Na een tijdje vond ik het echt eng worden en omdat er niemand op straat was. En ik bij het huis van een oud klasgenootje kwam. Dacht ik laat ik daar maar zogenaamd aanbellen. Toen ik voor die deur stond verminderde hij zijn tempo en keek steeds om maar liep wel verder. Toen hij op een grotere afstand was dacht ik. Nou nu kan ik ook wel weer doorlopen. Maar toen even later zag ik hem op de hoek van de straat gaan wachten. Dus ik liep maar de andere kant op om via een andere route naar huis te lopen. Evenlater toen ik een paar straten verder liep zag ik weer achter mij lopen. Ik ben toen maar via een tussendoorroute naar huis gerend. Zodat hij niet wist waar ik woonde.
En nu zit ik dus te piekeren over wat er allemaal wel niet gebeurt kon zijn. Wat hij van mij wou. Dat hij misschien wel hier als ik alleen thuis bent in huis komt. Ik weet het allemaal niet meer. Maar ik weet wel dat ik me niet meer veilig voel. Ik dacht dat dit alleen in steden kon gebeuren. Maar blijkbaar niet.
Ik voel me nu wel gelijk een stuk rustiger nu ik dit van me af heb kunnen schrijven.
lindaatje, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende