Onzeker dankzij hartenbrekers

Mijn laatste "scharrel" van ruim een maand geleden, heeft er voor gezorgd, dat ik geen een jongen meer kan vertrouwen.

Ik ben laatste tijd wat aan het klooien met een hele lieve collega, die ik stiekem wel zag zitten.
Dit is nu denk 3 weken aan de gang, en 2 weken geleden hebben we voor het eerst gezoend. Maar op dat moment schrok ik er zo erg van, gewoon dat het moment waar ik al maanden over droomde, nu eindelijk werkelijkheid werd. Dat ik de zoen afkapte.
Dit heb ik hem uiteindelijk ook verteld, vorige week, tijdens het stappen.
Maar vorige week hebben we toen niet gezoend, waarom weet ik niet.
Maar gister, was ik met wat vrienden van hem stappen. En uiteraard was hij er ook bij.
Alleen tijdens het stappen zelf, hebben we amper contact gehad.
Totdat ik op de terugweg met hem meefietste.
Ik bleef bij hem nog wat drinken en een beetje praten.
Al snel werd dat praten, zoenen.
Al snel besloten we lekker boven op bed te gaan liggen, voordat zn ouders zometeen naar beneden kwamen.
We hebben gezoend en lekker tegen elkaar aan gelegen. Zo vertrouwd en warm was het, dat we zelfs beiden in slaap zijn gevallen. Hij heeft mij om kwart over 6 maar eens effe naar huis gebracht, ondertussen was het al licht (het word weer zomer, blijkbaar, was even vergeten dat het zo vroeg al weer licht word!)
Voor mijn huis hebben we nog effe gezoend en vervolgens zijn we allebei naar ons eigen huis gegaan, op naar bed!
Vandaag nog wat gesmst
maar er blijft nu steeds in mijn hoofd, waarom die tijdens het stappen niet zo close deed, en erna wel. We hebben geen sex gehad, maar ben ik bang dat ie mij gebruikt ofzo.

Wat moet ik nou?!?!
Ik vind hem echt heel erg leuk, en wil echt niet WEER gekwetst worden!
Maar erover nadenken maakt mij echt onzeker, het vreet aan me..
En nou als ik dit zou lezen zou ik zeggen; Ga praten! of: Neejoh, hij gebruikt je niet! Alleen maar om mijzelf gerust te stellen. Maar ik wil weten waar ik aan toe ben, maar ik heb zoiets als ik erover begin, dan ben ik weer de zeurpiet die aankomt met der gevoelens..
Moet ik het wat tijd geven?
oooh, ik kom der echt niet meer uit, sinds de afgelopen 3 weken leef ik echt in onzekerheid. Behalve vannacht, toen was ik zo zeker van mijn zaak!

Gelukkig 1 ding, is dat we besloten hebben dat collega's t best mogen weten, das een voordeel.
Maar ooooh, ik word alsnog gek!