Het is niet eerlijk..
Jullie achtervolgen me..
's Ochtends, 's middags, 's avonds en 's nachts
Nergens anders kan ik aan denken
Geen werk meer om me op te storten
Alleen drie weken thuisstudie
Hoe moet ik dat doen
Geen concentratie
Als ik mijn huiswerk maak, begin ik te laat
Dat doe ik expres
Een excuus om langer door te werken en later naar bed te gaan
Om nergens aan te denken
Om twee uur waarschuwt mijn pa me voor de laatste keer
Nu is het raak, dus snel die computer afsluiten en naar mijn kamer
Als ik in mijn kamer sta, kijk ik angstig naar mijn bed
Geen weg meer terug, nu moet ik echt naar bed
Ik trek mijn pyjama aan, neem mijn medicijnen en poets mijn tanden
Alles zo lang mogelijk om tijd te rekken
Dan moet het echt, en stap ik in de zee van nare herinneringen
Vrijwel direct begin ik te huilen
Dan huil ik, net zolang tot ik vanzelf in slaap val.
Hij ligt op me en blijft maar in me stoten
Dan schrik ik wakker
Weer zo'n nauwelijks van het echt te onderscheiden droom
Dit gaat zo'n tien keer door
En zelfs dan slaap ik niet rustig
Ik draai, draai, draai en draai
Tot ik eindelijk door de wekker gewekt word
Dan is het weer een nieuwe dag
Weer een zoals altijd
Waarin ik alleen maar probeer te vluchten
Voor al die akelige herinneringen