Adrenaline

Muziek en wandelen, wat Maarten van Rossem had met fotografie: obsessief escapisme. Ik wandel uren en uren per dag om maar niet geconfronteerd te worden met alles waar ik niet geconfronteerd mee wil worden. Daarbij luister ik muziek hard genoeg om mijn gedachten te overstemmen. Of om me emoties te laten voelen die ik dan zelf kan kiezen. Gewoon even ander nummer en meteen is heel mijn stemming anders dan een minuut ervoor. Het voelt goed om zelf die controle te hebben. Ik hou ervan om controle over mezelf te hebben. Daarom wandel ik het liefst alleen. Dan kan ik zelf de richting bepalen zonder rekening te moeten houden met anderen. Dan heb ik niet de "verantwoordelijkheid" om gezellig te doen en te praten. Dan voel ik me vrij, ook al ben ik dat duidelijk niet, want ik vlucht op dat moment. Als een gevangene vlucht is ie ook niet opeens vrij.

Ik voel op dit moment een sterke emotie maar ik weet niet wat het is en wat ik eraan moet doen. Mijn hart bonst snel, ik voel adrenaline door mijn lichaam stromen. Ik heb de neiging om mezelf pijn te doen met een hard, onscherp object. Waarschijnlijk omdat ik iets wil voelen. Ik ben moe maar heb tegelijkertijd veel energie. Ik ben ook snel geïrriteerd. Fysiek doe ik zenuwachtig, zoals met mijn voet trillen en met mijn vingers tikken. Zal vast door de RedBull komen hahaha. Telkens als ik ga wandelen pak ik twee blikjes. Is niet per se nodig maar is een gewoonte geworden. Ik hou van de adrenaline. Ik heb laatst een opsomming gemaakt van activiteiten die ik doe wanneer ik behoefte heb aan adrenaline wacht ik zoek het even. Oja hier:
Minder slimme dingen die ik dan dan doe zijn webcamseks op Omegle, op Discord praten met Fabian, iets wat illegaal is en ik beter niet kan noemen hahah, in mijn lichaam snijden, mensen op straat achtervolgen, foto's maken van random mensen, gore kijken en 's nachts muziek luisteren, wat niet eens erg is maar als ik gesnapt wordt ben ik heeeeeeel erg de lul want mn ouders gaan nooit geloven dat ik alleen maar muziek aan het luisteren was dan.
Slimmere dingen die ik doe bij behoefte aan adrenaline zijn skaten, klimmen indien mogelijk, gamen, zover wandelen dat ik de weg niet meer weet, schaken (vooral met zandloper), kickboksen, workout, muziek luisteren en met Dorus appen/wandelen.
Vooral interactie met mensen vind ik erg spannend maar dat wist ik al toen ik uit de baarmoeder kwam.

Ik kan het trouwens niet aan wanneer mensen het verschil niet weten tussen besluiten en kiezen. Ja dat moest ik even zeggen want als ik dat tegen een gezinslid zeg gaat het weer een typische mij-opmerking worden die niemand begrijpt. Op zijn minst begrijp ik mezelf. Laat maar dat is een leugen. Dorus heeft rond 18:40 vandaag trouwens foto's gestuurd van hem helemaal in het roze met een rokje aan en WAUW. Ik heb totaal geen mapje met foto's van hem ofzo haha waar haal je het vandaan. Ew dat heb ik eerder alleen gedaan bij "Victor" a.k.a. Fabian. Van hem heb ik op mijn laptop nu ook een mapje met zijn echte foto's en een opname waarin hij zingt. Ik heb het al te vaak gezegd maar hij is werkelijk zooooo mooi echt niet normaal. Zijn stem ook. Hoewel hij zich vaak een soort van agressief gedraagt heeft ie een hele lieve zachte stem. Zijn lach is ook zo schattig. Net alsof hij twee personen in één is. Moordlustige seksverslaafde dominante chagrijnige psychopaat en lieve schattige zorgzame knuffelbare softie. That's on bipolar disorder