Niets is zo moeilijk,
om te weten dat er wat is.
Maar dat je er niet bij kunt komen,
omdat je er niet toe gelaten wordt.
Helpen is winnen of is het andersom?
Het maakt niet uit,
als je hulp niet wordt toegestaan.
Het gevoel wat hier mee,
onbedoeld wordt achter gelaten.
Lijkt op sterven in de eerste graad.
Ik besef me terdege in volle bewust zijn.
Dat ik niet zielig en hypocriet,
moet gaan zitten doen.
En dat ik zelf ook niet voor mijn,
meest dierbaren en naasten.
Perfect in deze wereld sta.
maar het blijft wel frustrerend,
om machteloos aan de zijlijn toe te kijken.