Het afscheid valt me zwaar...
Met weemoed denk ik terug aan onze mooie tijd samen.
Hoewel van korte duur, zal ik het nooit vergeten.
Het heeft niet zo mogen zijn...Dagen als deze zijn zeldzaam in het leven van Pantoffel. Ik verliet vanochtend waarempel om 6:45 fluitend en neuriënd het huis. En dat voor zo'n zuurpruim... dat voor 7 uur op de ochtend voor iemand met een ochtendhumeur! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Reden voor dit uitzonderlijk goede humeur is het volgende: ik werd vanochtend wakker op een heuse
Good Hair Day!
Ik wist niet dat ze nog bestonden. Sterker nog, ik had er zelfs niet over durven dromen!
Pantoffel's haardos laat zich namelijk niet gemakkelijk intomen (
net als Pantoffel zelf btw... )
De tijd van een uur eerder opstaan om die pluizende bende enigszins in model te krijgen ligt ook lang en breed achter me. Om 6 uur opstaan vind ik wel vroeg genoeg!
Dus ik heb er vrede mee: mijn haar zit niet perfect en dat is okee.
Maar nu bewonderde ik mezelf in de spiegel. Goh Pantoffel, zo erg is het helemaal niet.
Looking good girl! sprak ik mezelf toe terwijl ik zo'n cheesy pistool-handgebaar naar mijn spiegelbeeld maakte vergezeld met een dikke knipoog.
En toen verliet ik in opperbeste stemming ons huis.
Ik was nog geen 2 meter van huis verwijderd en...:
drup... Ach, een paar druppels doen me niks!
drup........................drup...................... Niks aan de hand!
Drup...... Drup...... Drup......Stel je niet aan. Ik ben toch niet van suiker?!
Drup..Drup..Drup..Drup..Drup.. SPOEL!!!Dat was het dan... Vaarwel perfecte coupe!
Het was leuk je gekend te hebben.
Het heeft niet zo mogen zijn...