Afscheid nemen doet pijn.

Als je al zoveel jaar bij iemand werkt, dan doet afscheid moeten nemen pijn..

Altijd als er iemand overleden was, dan zei ze:'' Zo, die weet ook al meer dan wij.''
Nu weet ZIJ op haar beurt weer meer dan ik..
Ze wierp vast al een blik op wat er zich achter de regenboog bevindt.
En ik hoop dat ze op haar reis vooraan in de bus zat. Op de plek van de koningin.
Net zoals vroeger. Die plek komt haar toe. Want een koninginnetje was ze..

Ik zal me haar herinneren zoals ze thuis op haar stoel zat. Kaarsrecht. Met zilvergrijze, keurig gekapte haren. De kopjes voor de koffie stonden al netjes klaar op het aanrecht. Want dat moest ze doen van zichzelf. Wat een sterke vrouw.
De eerste jaren trof ik haar in mooie huispakken. Later had ze daar de moed niet meer voor. En dus droeg ze nachtponnetjes en een beige kamerjas.
''Ik ben ooit nog es uitgeroepen tot 'charmantste vrouw' en moet je me nu 'ns zien.''
Ze was niet vies van zelfspot. En daarbij wist ze blijkbaar niet dat ze er zelfs zo nog chique uitzag. Zelden een vrouw gezien die met zoveel gratie een oude kamerjas droeg.

Ze vond dat ik verpleegster had moeten worden. ''Daar heb je het gevoel voor. En de hersens.''
Dat haar leven eindig was, vond ze voor zichzelf niet erg. Wel vond ze het moeilijk om haar kinderen los te laten. Dat vertrouwde ze me toe op een zaterdagmiddag.
Haar kinderen waren haar alles en ze zorgde nog steeds voor hen. Net zoals zij voor haar deden. Ze was een lieverd, met pit.
''Ik laat soms wel over me lopen, maar niet op me trappen.''
Het is mevr. S ten voeten uit.

Er was een stilzwijgende vertrouwensband tussen ons.
Toen iemand zo laf was om haar sieraden te stelen (dat heeft haar echt een knak gegeven, als ik wist wie dit geflikt heeft..hij/zij kwam er niet zonder kleerscheuren vanaf), wilde ze niet dat ik ondervraagd zou worden ''Voor jou steek ik mijn handen in het vuur.''
Soms heb je zoiets met mensen..
Haar gezondheid had het laatste jaar pieken en dalen. Ze was moe, maar wilde zo graag nog de geboorte van haar zoveelste achterkleinkind meemaken.
Het mocht niet meer zo zijn..

Ze geloofde sterk dat er iets was na de dood.
''Als je ziet hoe mooi de natuur is, dat kan alleen maar een God gemaakt hebben.''
Ik hoop zo dat dat vertrouwen niet voor niets was, en dat ze vooraan in de bus arriveert in een prachtige wereld. Op het plekje van een koningin. Want dat was ze..
12 feb 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende