Ik ook... Had gisterenavond migraine... nja, dan ben ik altijd zo misselijk dat ik moet overgeven. Eerlijk gezegd: ergens maakt het me blij (eten weer weg)... maar migraine op zich is een hel! Afvallen gaat haast niet meer. Mijn ouders hebben het in de gaten gekregen... en ik moet meer gaan eten. *NEEEEEEEEEE* dat wil ik niet. Ik heb een week m'n best gedaan om beter te eten, maar ik ben 500gr bijgekomen!!! Nu kan je zeggen, pffft 500gr, is toch niet veel!? Maar jawel, in mijn ogen is het véél! Dus zal iets in mij weer weigeren van 3x per dag te eten... I tried, I failed... I wanna try it again, but I can't... En die ruzie met T. maakt het er niet beter op. Door hem heb ik die week m'n best gedaan, maar nog steeds negeert hij me. Ik word er gek van! Er spoken nu megaveel gedachten door m'n hoofd... Hij kan me niet uitstaan, en ziet dit als perfecte kans om van me af te geraken ooooof hij doet het om mij wél te laten eten omdat hij weet dat ik niet tegen ruzie kan. *GEK* Ik weet het echt niet...
Doe het alsjeblieft op een rustige, gezonde manier! Zou je anorexia of boulimia ofzo willen? Is afvallen je zoveel waard? Geloof me: dat is het niet! Echt niet!
Reactie op: roozzie Ik heb anorexia en ben 3 maand opgenomen geweest in een eetstoorniskliniek...
Reactie op: sajd Ik denk dat T. je net heel graag ziet ... hij wil dat je beter wordt ... en hij probeert het op die manier ... omdat hij anders misschien ook geen raad weet ... 500 gr vind ik ook veel om bij te komen in een week ... en ik weet wat het is, want tijdens mijn opname moest er iedere week zoveel bij zijn ... Maar voor jezelf dan, 500 gr is veel, probeer minder, ookal kom je maar 100 gr per week bij ... het is iets, en stap in de goede richting... Krijg je professionele hulp? Weten je ouders van je eetstoornis? Ik raad je aan professionele hulp te zoeken hoor...
Wel, dan moet ik T. eigenlijk voor de tweede keer teleurstellen. Als hij zich zo gedraagt tegenover mij, dan kan ik niets eten. Als ik gestressed ben krijg ik geen hap door m'n keel.
Neen, mijn ouders weten het niet. Mijn zus heeft anorexia gehad. En geloof me, als ze zouden weten dat ik ook een eetprobleem heb gaan ze door hun dak. Ze hebben zooooo dikwijls gezegd dat ik moest oppassen toen ik op dieet ging. En op een bepaald moment zeiden ze dat ik moest stoppen met het dieet. Maar ik was amper 3-4 kilo afgevallen... dusja, dat vond ik absoluut niet genoeg. Ik probeerde dan achter hun rug nog kilootjes kwijt te geraken en voor ik het wist werd het zowat een obsessie. Ik ben niet te mager. Maar m'n armpjes zijn echt wel dun, ik menstrueer 54 dagen niet meer, ik krijg zomaar blauwe plekken, ik heb geen kracht, m'n haar valt lichtjes uit, en noem maar op. Dus als ik niet oppas heb ik het ook zitten. Het probleem is dat ik nog steeds niet tevreden ben met m'n gewicht en zolang ik dat niet ben is eten 'taboe'. Toch wil ik echt 'normaal' kunnen eten.