Ait

Het is gewoon moeilijk, geen motivatie voor niks.
Geen zin in school, geen zin in thuis, gewoon nergens zin in, alleen rust.
Die ga ik alleen nooit krijgen, misschien als ik muziek luister maar meer ook niet.
Donderdag komt er weer iemand om met me te praten voor ‘hulp’
Ik wil geen hulp, hoef geen hulp want ik kan het zelf wel.
Als ik geen hulp aan neem komt de jeugdzorg in huis, omdat ik problematisch ben..
Ik faal als dochter.
Doe slecht op school, luister niet, ga altijd mijn eigen gang en heb een grote bek.
Soms wil ik echt gewoon dood, maar ik durf dat niet
Die eigenwijsheid zit ook gewoon in me. Als ik half dood op de straat lag had ik nog geen hulp nodig, omdat ik het toch wel zelf ging regelen.
Soms haat ik mezelf echt, dan zou ik mezelf zo graag pijn willen doen,
maar dat kan ik niet. Daarom trek ik er dan haartjes uit. Van m’n armen, m’n benen, gezicht zolang het maar pijn doet. Het erge is nog dat het me allemaal geen ene fuck boeit
En dat wil ik wel, maar kan het gewoon niet. Om depri van te worden.
Niet te vergeten de eetstoornis die ik heb. Ik heb geen Anorexia of iets in die richting, maar ik eet gewoon niet.
Ik heb gewoon het gevoel dat niemand me kent, zelfs ikzelf niet.

Mirjam