Al dim je het licht.
Koel zakt het peil van onze eenzaamheid steeds dieper
De afstand groeit en het liefst wil ik niets liever.
Er zijn geen woorden meer die betekenen als vroeger.
Warme gevoelens wanneer je stem blijft roepen.
Nooit klonk mijn naam mooier dan uit jou longen.
Maar ieder woord is mij nu teveel, het wordt donker.
Ik laat je maar gaan, geen blikken die vlammen slaan,
Ondanks ik jou niet vergeet uit duizenden gezichten.
Maar ookal dim je de lichten, helder bij volle maan.
Voor jou liefde kan ik niet meer zwichten.
TrustNo1, vrouw, 38 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende