All over again?

Nooit onthou ik mijn droven, althans zelden. Nu ineens herinner ik me 4 dromen van 1 nacht. En afgelopen nacht droomde ik zelfs iets over mijn eerste ex (weet alleen niet meer wat, maar hij was het zeker). Het is alsof ik nu in mijn dromen alles van de afgelopen jaren ineens moet gaan verwerken ofzo. Misschien klopt het wat Dewi zei en heb ik alles voor de afgelopen 8 jaar goed bij mezelf kunnen houden en heb ik het weg kunnen stoppen. Helaas komt het nu allemaal terug en moet ik het doen met al meer dan 5 weken depressie waardoor ik een groot deel van mijn tentamenperiode heb verknalt, alweer...

Ik heb al best wat fases gehad als ik het zo bekijk, maar nu ben ik weer terug bij een die erg irritant is! Het ene moment voel ik me beroerd en moet ik toe geven aan de depressie, en het andere moment ben ik vrolijk en kan ik gezellig doen en denk ik dat ik weer beter ben. Tot het moment dat het weer mis gaat en ik de moed weer laat zakken. Ik probeer zo veel mogelijk door te gaan met alles zodat iedereen zo min mogelijk merkt van hoe het werkelijk zit. Helaas is dat wel moeilijk en kijk ik tegen veel dingen op.

Dan heb je nog mijn lieve meedenkende vader,,, Hij is de gene van wie ik deze depressies heb gekregen (love it!!!). Het aller leukste is nog is dat hij denkt dat mijn depressies precies zo werken als die van hem. Niet dus! Hij zegt dat ik tegen de negative dingen moet vechten en gewoon door moet gaan. Dat doe ik dus door met mijn leven door te gaan zoals het altijd ging, bij mij werkt dat dus niet zo goed als bij hem want bij mij heeft het geen effect. Ook moet ik lekker muziek gaan luisteren en mee blèren. 1 probleempje, zingen maakt me nog verdrietiger en somberder omdat dat een van de dingen is waarom ik hier in beland ben. Dus dat valt ook al af. Het is lief dat hij het probeerd enzo en met me wilt praten over zijn ervaringen enzovoort, maar bij mij werkt het blijkbaar anders en dat kan hij niet snappen ofzo.

Merk nu pas hoe veel ik toch te typen had na een paar dagen (oeps)

Toch moet ik nog even kwijt dat mijn ma morgen met die rare psygoloog tgaat bellen om te zeggen dat ik stop bij hem en dat ik met spoed naar een psygiater moet. Aan de ene kant ben ik blij dat ik bij die vent weg mag, maar ik ben bang dat ik aan de anti-depressiva moet als ik bij die psygiater kom. Ik merk dat ik hier blijkbaar op eigen krachten niet uit kom, hoe graag ik ook wil, maar ik heb toch hulp nodig...

Met onrust in mijn lijf toch maar proberen te slapen. Ik ben in ieder geval voor de komende 8 maanden even van school af wat best een goed gevoel heeft (tussen alle andere gevoelens door)

Slaap lekker!