alles is mij ontnomen

het gevoel dat alles en idereen je in de weg zit , dat je jezelf niet kan zijn en der maar een steun pilaar is en die in de tussen tijd het ook heeft begeven. Wat dan?Je stort in , je valt in duizend stukken .. of toch niet.iemand met een karakter van diamand dus erg zelfverzekekrd en staat sterk in de schoenen die breekt niet. Iemand van sterk steen die breekt ook niet . dat is iemand wie niet boeit wat iedereen denkt , iemand die opkomt voor zichzelf, en dan ben ik er mijn karakter is net van porselijn. je kunt me zo gauw breken!!Maar ik laat me niet gauw breken, ik vermijd alles dat me kan breken zo ook wel vriendjes, daar komt liefdes verdriet van.

De reden van dit kleine uitlegje is omdat ik niet weet hoe ik er mee om moet gaan.Ik ben 13 en nu al een groote last voor mijn ouders.Ze vertrouwen me niet meer en nemen me mijn eninge steun pilaar af: mijn aller beste vriendin.
'jullie geven elkaar een slecht voor beeld'zei me moeder. ik weet nog dat ik er toen aan keek of het me niet boeide. 'dame je moet echt gaan op passen met wie je om gaat je bent zo beinvloedbaar'gaat ze verder.'niet'riep ik . ik wou net stormend naar mijn kamer rennen als ze me me tegen houd 'wacht , ik vind het beter als je haar een tijdje niet spreekt'zei ze. mijn mond viel open .'en ik vind van niet!'zei ik sissend terug.'ik ben je moeder , en je hebt niets te willen ' en ze liet me los . ik stormde naar boven . als zij denkt mij tegen te kunnen houden heeft ze het mis . dacht ik in me zelf
jullie vragen je zekker af , waarom ? waarom mag ik niet meer clara( zo heet ze niet echt maar zo noem ik der)omgaan. nou ik en clara zijn close heel close, we hebben het zelfde karakter alle bij dol op katenkwaad!

tja , ik zit nu sip op mijn bed , heb clara net het slechte nieuws gewhatsappt. Totgroote verbazzing heeft haar moeder precies het zelfde tegen haar gezegt. Dit was dus gepland...we vinden wel een oplossing..