Als een paling

Vandaag houd ik een pyjamadag. Ik ben nog steeds verkouden en ik heb het gevoel dat in mijn pyjama zitten met meerdere kleedjes om me heen ervoor zorgt dat ik sneller herstel. Dat is waarschijnlijk niet zo. Maar het gaat om het idee.
Het placebo-effect is ook een effect!
Volgens mij gebruik je hier niet de term placebo-effect voor. Het is vast een bias. Die ik ooit heb moeten leren. Een confirmation bias? Iets in die trant.

Voor mijn ene vak moet ik elke werkgroep mindmaps maken en met psychologiestudenten overleggen hoe hun discipline naar een specifiek onderwerp kijkt, terwijl ik dat zelf ook wel weet, omdat ik nu met mijn zesde psychologievak bezig ben. Maar het moet. Je moet je studie met elkaar vergelijken en dan verschillen vinden in denkwijzes. Het antwoord is standaard: ASW kijkt meer naar sociale factoren. Voor de rest gebruikt ASW vaak ook psychologie bij probleemoplossing.
Dus dan schrijven de psychologiestudentjes braaf hun ideeën op en werpen ze een blik op mijn velletje papier en zeggen ze: 'Oh, dat hebben we eigenlijk ook. Op dát na.'
En als het punt van de opdracht is om in te zien hoe verschillende vakgebieden naar hetzelfde probleem kijken, dan werkt dat dus niet echt. Want psychologie valt binnen ASW! Het is een sociale wetenschap! Mijn kennis is natuurlijk niet zo uitgebreid als iemand die puur in psychologie gespecialiseerd is, maar de denkwijze is hetzelfde. Stop met de mindmaps! Ik haat die krengen!

Voor mijn andere vak probeer ik mijn groepsgenoten over te halen om het over sektes (zoals scientology) of multi-level-marketing te hebben, maar ik weet niet in hoeverre ik mijn eigen mening door kan drukken, totdat ze denken dat ik gestoord ben. Ze zeiden iets van: 'Dat klinkt wel interessant.', maar dat is ook het soort uitdrukking dat je zegt als je er eigenlijk geen zak aan vindt.
Maar kom op. Scientology is interessant. Iedereen doet al iets met social media, dus laten we dat maar niet doen. Scientology stelt dat de psychiatrie onzin is en dit is een psychologievak en voel je je dan niet aangesproken? Ik wel en ik studeer het niet eens. Je kan Tom Cruise er ook bijhalen.
Maar ik zit bij twee meiden die elkaar al kennen, dus ik acht de kans groot dat ze met zijn tweeën met iets komen en ik dan alleen maar 'Oké, is goed.' kan zeggen.

We hadden al samen een presentatie gedaan en ik vat altijd alles braaf samen, dus ook het hoofdstuk dat we moesten presenteren. Dat had ik doorgestuurd voordat we de presentatie gingen maken. Toen we de tekst gingen schrijven, zei eentje: 'We kunnen net zo goed dit gebruiken, als tekst, toch?' en ze kopieerde een groot stuk van de samenvatting.
Ik dacht: nou, dan zijn we snel klaar.
Ik dacht ook: dus eigenlijk heb ik nu iedereens werk gedaan. En dat was ook zo.
En toen gingen ze praten over een 'hospi' die ze die avond hadden en dat ze zin hadden in truffelkruidenboter en ik stond er een beetje naast, want ik ken ze eigenlijk niet.
Ik wil weer vriendjes hebben bij college, maar het gaat nog niet zo makkelijk. Volgens mij ben ik maar een nerdje.


Ik had weer gigantische buikpijn na bij de Mac gegeten te hebben en ik voelde me opeens heel oud, dat mijn maag ongezond eten niet meer aan kan. Mijn vriendin zei dat we misschien moesten upgraden.
'Dus... volgende keer sushi?'
Ja, volgende keer sushi.
We stonden helemaal vooraan bij Young the Giant, maar ik had dus gigantische buikpijn en mijn neus ging na twee liedjes dicht, dus ik kon er niet zoveel van genieten als ik had gewild. Maar het was nog steeds leuk.
Als je dacht: Wie is die chick in fluoriserend geel die constant haar mond open heeft? Dat was ik. Ik kon alleen door mijn mond ademen. Was leuk. Ik was sinds half zeven op en had drie colleges overleefd, dus ik stond er ook asociaal te gapen. Ik hoop maar dat ik niet zo op foto's sta.

Mijn vriendin en ik hebben een ongeschreven regel dat we allebei een keer tijdens het concert wat te drinken halen. De eerste keer is als we de zaal in lopen. De tweede keer is in de pauze na het voorprogramma. Ik was altijd heel snel met drankjes betalen, waardoor mijn vriendin dus in de pauze veel moeite moest doen en toen ik één keer dacht, vooruit, ik moet het eens doen, was ik binnen drie minuten weer terug.
'Hoe doe je dat toch?' vroeg ze toen.
'Geen idee.'.
Ik kom gewoon gelijk aan de beurt en dan kan ik weer terug door de mensenmassa.
En die avond was ik weer heel snel terug en ze kijkt me dan aan alsof ik heb zitten toveren.
'Ik ben gewoon glibberig.' zei ik maar.
Als een paling.
Het volgende concert op de planning is Ninja Sex Party en ze moet elke keer dat ik de naam zeg lachen, dus dat gaat gezellig worden.

Tijd lijkt best snel te gaan. Straks ben ik alweer afgestudeerd.
Oké, zó snel gaat het nou ook weer niet.