Iets.

Ik doe nooit iets met Koningsdag. Meestal eten we een gebakje met het gezin. Dan neem ik een oranjetompouce.
Soms ga ik met iemand naar de markt en dan vind ik het maar druk en zijn we na een uurtje alweer terug.
Eén keer werkte ik bij de drogist, waar toen de politie (op de fiets) moest komen, omdat een vrouw voor de winkelingang haar theekopjes en schoteltjes had uitgestald en weigerde om weg te gaan.
Ik moet nog wat literatuur samenvatten, dus dat ga ik maar doen. En ik ga curry maken. Dat is het zo'n beetje dit jaar.

Ik zou willen dat ik weer verliefd was. Alles is gewoon zo veel positiever als ik verliefd ben. Dan heb ik ook iets om mijn aandacht op te focussen. Iemand.
Iemand die mijn aandacht en mijn liefde niet verdient, natuurlijk.

Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Of wat ik wil doen. Ik heb niet zo'n zin om iets te doen, maar ik heb me afgemeld voor mijn ene vak, dus ik moet eigenlijk wel iets anders gaan doen.

Ik had aan het begin van de week een mailtje gestuurd, dat ik me wilde uitschrijven voor het vak, omdat ik de literatuur niet kon lezen. Vervolgens vroeg ik nog of voortaan ook bij de vakomschrijving benoemd zou kunnen worden dat er eigenlijk voorkennis nodig was.
De docent adviseerde me om de eerste week af te wachten en me daarna af te melden, want studenten met weinig voorkennis weten de cursus vaak succesvol af te sluiten.
Maar ik kan een vak waar ik de literatuur niet van kan lezen niet doen. En ik heb helemaal geen voorkennis. Dus ik was niet naar het college gegaan, maar had wel de slides doorgekeken en het was gewoon te hoog gegrepen voor mij. Ik heb sinds mijn veertiende ook niets meer met biologie gedaan.
Nou ja, bij seksuologie moest ik allerlei termen bij een tekening van een penis schrijven, maar dat is anders.
Ik heb moeite met biologische processen onthouden. Zo heb ik ook al drie keer geleerd over de aanstuur van geslachtshormonen via de geslachtsorganen en de... hypofyse? Is het de hypofyse?
Weet je, ik kan het niet onthouden.

Ik werd alsnog ingedeeld in een groepje voor de verplichte groepsopdracht van de week. Een van de plusminus acht personen waar ik bij zat, was mijn ex-huisgenoot. Ik vroeg me af of ze niet te dom is voor een vak als dit.
Afijn, ik heb die opdracht niet gedaan en nogmaals gemaild dat ik me uit wilde schrijven. Het antwoord op die mail begon met 'jammer'. Vervolgens vroeg de docent nog of ik wel naar het tweede hoorcollege was gegaan.
Ik had geen zin om daar op te reageren.
Laat me afmelden, docent. Ik wil me al de hele week afmelden. Laat me. Alsjeblieft.

Ik doe wel wat extra mijn best bij mijn andere vak. En ik steek wel wat meer tijd in mijn herkansing. Voor nu. Ik doe al genoeg vakken, dus het is niet zo erg als ik er eentje niet doe. Of niet haal. Dit zal in mijn drie jaar het tweede vak zijn dat ik niet (succesvol) afrond.

Ik merkte dat ik tijdens het werkcollege van mijn andere vak zo veel zei, dat de docent zijn aandacht op mij ging richten en veel oogcontact met me ging maken. Dat was nieuw. Ik werd er enigszins ongemakkelijk van.
Naast me zaten tweedejaarsstudentjes met elkaar te appen. Onder college. Ik kan me daar zo aan ergeren. Dan ga je naar college, om daar berichtjes naar elkaar te sturen. Waarom doe je dat? Waarom ben je zo?


Ik heb nooit meer een bericht gekregen van die stage waarop ik had gereageerd.
Ze wilden ook eigenlijk psychologiestudenten hebben en dat ben ik niet. Maar ik vind het wel jammer. Ik heb er ook weinig vertrouwen in, dat ik een stage ga vinden die ik leuk vind én waar ze mij willen hebben. Anders doe ik wel meer vakken. Meer theoretische kennis. Tijdens een master moet je toch verplicht stage lopen. En ik wil wel een stage in mijn vakgebied.
Jongeren. Van twaalf tot achttien. Of van twaalf tot vijfentwintig.
Als het over jongeren gaat, gaat het vaak gelijk over criminaliteit/jeugdzorg/psychiatrie en dat is nou weer niet mijn vakgebied. Ik zit meer in de sociologische sectoren. Misschien als het over beleid gaat, of zo. Alcohol/drugsbeleid.
Er zijn veel stages over kinderen, maar ik weet niets over kinderen.
Ik weet het niet. Zit ik nu in een nichesector? Ga ik ooit werk vinden, als ik al geen stage kan vinden?
Eh.
Ik ben pas twintig.

Ik heb zes vakken over die bevolkingsgroep gedaan, dus ik vind dat ik het wel 'mijn vakgebied' mag noemen.


Vanochtend had ik mijn kamer weer eens uitgebreid schoongemaakt. Ik moest mijn emmertje sop twee keer verversen. Maar alles is wat frisser. Of het voelt in ieder geval frisser.
Gisteren had ik koekjes gebakken en ze zijn al op, want zo gaat het met koekjes.
Ik heb mijn paperpartner via app lastig gevallen en het is een gesprek geworden, maar hij reageert minstens twaalf uur later, dus ik vind het niet een heel geslaagd gesprek en vraag me af of ik hem daadwerkelijk lastig val door mijn poging tot small talk.
Aan de andere kant is het niet 'lastigvallen' als iemand vragen terug stelt en geïnteresseerd is in je leven. Of geïnteresseerd doet.
Waarom ben ik zo bang dat ik mensen stoor met alleen mijn aanwezigheid?


Vorig jaar was ik met mijn ex met Koningsdag. Ik merk dat ik last heb van die gedachte.
Ik hoop dat 'ie struikelt over boomwortels.


Ik zou wel weer eens een klein lepeltje willen zijn.