'Als je mij maar niet laat vallen.

schatje, ik hou van je.
Jij bent al mijn hele leven mijn bf geweest,
een tussenperiode, toen ik dacht dat ik populair was,
toen A. (jahoor, jij weer) zei dat ik je moest laten vallen.
EN IK DEED HET GEWOON.
Ik heb je nooit kunnen missen,
je staat dag & nacht voor me klaar,
dat wéét ik gewoon. Je behulpzaamheid,
advies, gezelligheid, ik kan het gewoon niet missen.
Ik heb me na een half jaar ruzies verontschuldigt tegenover jou.
Het is toen jaren goed gegaan,
en nu doe je zoveel met L.
Ik heb het gevoel dat je mij laat vallen.
Aan de éne kant; heb je gelijk.
Ik heb jou ook laten vallen, maar aan de andere kant;
dit kun je niet maken. Ik wil je niet kwijt, NOOIT MEER.
Ik wil nu zoveel aardiger tegen jou zijn;
om te bewijzen dat ik niet altijd koppig ben.
Maar ik bén koppig; als ik gelijk heb of iets zeker weet,
laat ik het zowat nooit rusten totdat ik ook gelijk krijg.
Waarom doe ik dat? Als dat ervoor zorgt dat ik jou kwijt raak.
Dat mág toch gewoon niet.
Waarom doe ik het dan nog?
Het gebeurt automatisch.
Daar moet je mee kunnen leven,
kun je dat niet? Stap je over op L.?

* Ik geef je gelijk. Ze is zoveel beter dan mij, aardiger, liever, rijker, knapper, populairder. En ik ben zo koppig, ik wil altijd gelijk hebben.
* Ik geef je geen gelijk. Wij zijn vanaf de kleuterschool vriendinnen! In groep 7 of 8 ging het een halfjaartje fout. But that is all.

Laat me niet.
Ik kan veranderen.
Jij en ik ook zitten in de puberteit.
Misschien groeien we voor altijd uit elkaar.
Misschien maar eventjes.
Maar als jij je verandert, doe ik dat ook.
Tenminste ik probeer dat.

Kus.
12 apr 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van xDanielle
xDanielle, vrouw, 29 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende