Als één schaap over de dam is...

Jongens, ik kan mijn volglijst bijna niet meer bijhouden! . Ik word blij van jullie, laat ik ook maar eens een verhaaltje schrijven.

Ik ben dus Bme, maar ben eigenlijk op MD begonnen met het account Daantje~~. Ik geloof dat ik 14/15 was toen ik begon, dat is inmiddels 13 jaar geleden. De tijd gaat hard. Ik begon hier met schrijven via een vriendinnetje. Ik schreef in het begin vooral om reacties te krijgen, ik wilde graag bij de 'populaire' schrijvers horen, dus bedacht ik steeds gekke verhalen, waar soms enorm op gereageerd werd.
Zo herinner ik mij nog een verhaal waar ik een foto had gemaakt van een kist die voor een toneelstuk op de middelbare school als doodskist werd gebruikt. Ik maakte een verhaal 'Doodskist te koop' (met heel veel hoofdletters en uitroeptekens, toen kon dat nog), en jeetje wat kwamen daar reacties op!
Een hele rel brak los, waar voor- en tegenstanders van mijn verhaal een hele discussie hadden. En ik, die door iedereen aardig gevonden wilde worden, probeerde daar een beetje tussen te lijmen.

Eigenlijk wilde ik gewoon aandacht, populair zijn, geliefd worden. Want ik voelde mij eigenlijk alles behalve geliefd.
Dit was ook een tijd dat ik het heel erg moeilijk had thuis. Mijn verdelen van seksueel misbruik kwam naar boven, ik ging in therapie, verhoudingen in mijn gezin werden ontwricht, ik was naast het slachtoffer ook ineens de dader omdat ik alles naar boven haalde. Ik was depressief, heb een aantal keer aan automutilatie gedaan, niet extreem. Ik denk dat het vooral om aandacht ging.
Toen kreeg ik een vriendje, ik als beïnvloedbaar naïef meisje ging in alles mee wat hij zei. Maar jeetje, wat heeft hij ook te verduren gehad met mij zeg. Juist in mijn puber-periode was ik op mijn slechtst. Wat een drama heb ik veroorzaakt. Tegelijkertijd is dat ook niet gek als je naar mijn verleden kijkt.

En toen werd mijn moeder ziek. Eigenlijk kun je mijn leven opdelen in een voor- en na de ziekte en dood van mijn moeder. De impact die haar ziekte en dood op mij heeft achtergelaten is enorm geweest. Enorm. Na haar dood 9 jaar geleden, en de dood van mijn vader 5 jaar geleden, voel ik soms nog steeds de verlammende leegte die zij hebben achtergelaten. Maar ik ben er gekomen.

Ik heb de afgelopen jaren heel veel gereisd. Van kamperen door heel Europa, tot 3 maanden voor mijn studie naar het binnenland van Suriname, tot een geweldige trip naar Georgie en Armenie. Er staan nog heel erg veel landen op mijn verlanglijstje, maar ik heb dan ook nog alle tijd om de wereld te ontdekken.
Ik ben inmiddels bijnabijnabijna afgestudeerd als Ergotherapeut, terwijl ik al eigenlijk stiekem een jaar aan de slag ben. Nog 1 assessment over 3 weken, en dan ben ik er.
Ondertussen ben ik ook al 5 jaar samen met mijn vriend, wonen we 4,5 jaar samen en zijn we op zoek naar een koophuis. Ja een KOOPhuis. Wauw. Morgen hebben we toevallig weer bezichtiging 1234565432, dus ik ben benieuwd.
Ik zie mijn broer en zussen regelmatig, en ik ben inmiddels 8 x tante . 4 jongens, en 4 meisjes. Je zou denken dat ik dan onderhand ook kinderen moet gaan krijgen, maar als je 8 voorbeelden hebt van hoe het kan zijn, ga je wel 12345 keer nadenken of je dit echt wilt. Voor een uurtje of 2 zijn mijn lieve neefjes en nichtjes heel erg leuk, maar na die 2 uurtjes ben ik er ook wel klaar mee.

En dan het tofste: Ik heb een baan. Ik heb al een jaar een fulltime betaalde baan, en ik heb mijn passie gevonden.
Ik werk met vluchtelingen. Dit is het meest dankbare, geweldige, inspirerende, liefdevolle, hartverwarmende werk wat er is. Ik heb het afgelopen jaar zo ontzettend veel geleerd van heel erg veel verschillende mensen. Als ik denk aan mijn werk voel ik mijn hart zich vullen met liefde. Ik heb mensen leren kennen van zoveel verschillende culturen, landen, achtergronden, van hoogopgeleid tot niet opgeleid. Zij hebben mij enorm laten groeien als persoon, hebben mij ontzettend veel geleerd, en hebben mij laten zien wat vriendschap ook kan zijn.

En natuurlijk gaat niet alles goed. Ik voel me ook heel vaak gewoon rot, heb regelmatig mindere dagen. Maar he, wie niet?
Ik lees nog steeds heel regelmatig op MD, ik schrijf eigenlijk heel sporadisch prive. Maar wellicht zal ik eens wat vaker openbaar proberen. Top idee Luunaa