Angst..

Goh ik heb al heel lang niks meer geschreven..

Gelukkig ergens.. want dan was de noodzaak er niet zo.
Ik heb gelukkig ook 2 mensen die er ALTIJD voor me zijn

Ook met de problemen die ik op dit moment heb..

Ik heb schijnbaar een eet/slik probleem.
Aantal jaar geleden ben ik bijna gestikt, er bleef wat hangen in mn keel en op dat moment zelf was ik uber rustig en ging water drinken, dit heeft geholpen gelukkig. (ik woon/leef alleen) en daarna kwam de schok eigenlijk en de gedachtes oh god what if..
Anyway dat is dus best lang geleden en na 3 maanden vloeibaar te hebben gegeten is het me gelukt om weer 'gewoon'te gaan eten en er van te genieten.
Nu heb ik sinds een jaar dat er regelmatig wat blijft hangen in mn keel.. stukje pizza.. oke eet ik niet meer. Stukje wrap.. hop weg ermee.. stukje brood.. enz.. wel elke keer mezelf weer normaal aan het eten gekregen, met dus de uitzondering van bepaalde dingen.

Sinds een paar maanden merk ik dat ik echt veel last heb ook van spanning op mn keel en omstreken hiervoor ben ik bij een logopedist geweest en zij heeft mij wel wat tools gegeven maar om 1 of andere reden heb ik meer angst.. ik heb sinds 2 maanden af en toe zelfs een paniekaanval.
Als er ook maar iets blijft hangen dan slaat de paniek meteen toe! Ik krijg het heet en heb moeite om kalm te blijven, soms moet ik zowat huilen en soms alleen die paniek in mijn lichaam wat niet wegwil.

Ik mijd steeds meer eten.. ik mijd eten in het openbaar.. ik eet mini hapjes en kauw een eeuwigheid, daar heb ik me in berust so be it.. maar de paniek kom steeds vaker.
Vorige week omdat ik bedacht.. wat als er een haartje van mn tandenborstel loskomt en in mn keel schiet?
Van de week omdat het voelde alsof er wat achterop mn tong lag..
Vanavond omdat het voelde alsof de spinazie bleef hangen.

ZUCHT ik word er al onrustig van en voel de spanning in mn keel als ik er alleen al over praat/schrijf/typ.
Ik word er ook verdrietig van.

Ik loop al een tijdje bij een psycholoog voor andere dingen maar heb dit 1,5 week terug wel aangekaart omdat het te erg word vind ik.
Zij gaat bekijken wat de weg zou zijn voor mij om dit aan te pakken
Ik eet amper gevarieerd, probeer dit wel.. kook alles plat en het ergste vind ik nog.. ik geniet niet meer van eten, tot een paar jaar terug was ik een emotie eter.. dat heb ik nu niet meer. Ook zie ik op tegen het moment van eten.
Ik eet wel braaf 3 x per dag. Wel is het een stuk mindr geworden.

Ik hoop eigenlijk hier wat herkenning te vinden, of mensen die zichzelf hierin herkennen, misschien tips. Of gewoon een steuntje in de rug