Angst voor angst
Ik staar al enkele minuten in het niets in het hoop dat ik de woorden kan vinden om te beschrijven wat er met mij gebeurd. Het lijkt alsof ik ben waar ik was. Alleen, alles om mij heen is weg of kapot. Ik voel me gebroken, ik slaap zo ontzettend veel en ik ben nog steeds moe. De dagen hebben geen hoogte punten of diepe dalen. De emotie over de dag heeft routine. Ik kan wel 12 uur achter elkaar slapen zonder wakker te worden. Ik ben waar ik was.
Ik zit in een dal zoals hoe het was, ik ben waar ik was en ik kan er niet over schrijven.
Ik zit in een dal zoals hoe het was, ik ben waar ik was en ik kan er niet over schrijven.
13 jan 2018 - bewerkt op 13 jan 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 aug 2018 Een ster aan de hemel
- O 05 aug 2018 F1 ( 1 )
- O 30 jul 2018 Ik leef nog! ( 1 )
- O 19 jul 2018 Made a friend ( 1 )
- O 06 jul 2018 Officieel vakantie
- O 23 jun 2018 Pas op
- O 23 jun 2018 Simpel kan wel
- O 17 jun 2018 Grote schoonmaak
- O 11 jun 2018 Het is zo ver
- O 08 jun 2018 Enkeltje psycho
- O 06 jun 2018 Ga, als je wilt gaan
- O 01 jun 2018 Mij krijg je niet gek
- O 28 mei 2018 ...En door
- O 27 mei 2018 No big fucks
- O 24 mei 2018 Waar is de weg?