Automatisch schrijven.

Voor een echte fudge heb je een thermometer nodig. Eigenlijk een suikerthermometer, maar ik had een gewone thermometer. De fudge moest tot 117 graden koken en mijn thermometer geeft alleen 110 en 120 aan. Dus dat was een grote gok.
'Hm, hij is lekker,' begon iedereen uit mijn gezin, 'maar te zacht.'.
Dus ik zal het later nog een keer proberen. Dan zal ik het fudge maken onder de knie krijgen.

Ik kan steeds meer dingen maken die je heel leuk cadeau kan geven aan anderen. Eerst was het altijd kersttulband met kerst. En nu is het knapperige kokoskoekjes, (triple) chocolate chip cookies, kerstkransjes, slagroomtruffels, straks mogelijk ook fudge, jamkoekjes, matchakoekjes met witte chocolade, nog een paar soorten koekjes, ik maak vooral koekjes, sorry, cake is ook moeilijker om te verpakken.
Weet je hoe leuk het me lijkt om straks gewoon fudge in zo'n plastic zakje te stoppen, er een strikje omheen te doen en dan te kunnen zeggen: 'Hé, ik heb nog wat zelfgemaakte fudge meegenomen.'.
Over tien jaar hebben we citroenen en dan kan ik citroenlikeur maken van zelf gekweekte citroenen. Dat klinkt toch ook geweldig?
Het liefst zou ik een yuzuplant willen, zodat ik yuzulikeur kan maken, maar ik heb geen ruimte voor zo'n plant. Misschien als ik een eigen stekkie heb.

Vandaag had ik ook zelf pastasaus gemaakt, omdat ik me realiseerde dat een blikje tomatenstukjes en een potje tomatenpuree goedkoper is dan zo'n fles tomatensaus. Het is dan wel iets meer werk, maar het was wel lekker. Een uitje, een paar teentjes knoflook, een slokje rode wijn, een bouillonblokje, een grote bos basilicum uit de tuin, een snuf suiker en peper en zout erbij en ik had een saus. Oh, en gehakt en groente.
Ik weet het niet, ik ben altijd heel kritisch op mezelf en dan zegt iemand: 'Lekker hoor, goed gedaan!' en dan denk ik gelijk: ja, het is lekker! Jep! Terwijl ik er daarvoor nogal neutraal over was.

We hebben een bramenstruik in de tuin en we hadden allemaal bramen die al overrijp waren, dus daar had ik bramensap mee gemaakt. Ik vind het altijd een beetje eng als je iets 'naar smaak' moet toevoegen, maar ik leer steeds beter herkennen hoeveel ik van iets erin moet doen. Ik vind het vooral bij hartige gerechten lastig, omdat je dan niet alleen moet weten hoe zoet het moet zijn, maar ook hoe zout, hoeveel peper, hoe zuur en hoeveel kruiden.
Het is dat ik het boek 'Salt, fat, acid, heat' niet heb.
Het bramensap was ook gelukt. Eerst moest ik de bramen met een staafmixer pureren. Vervolgens moest ik dat zeven. Daarna ging ik het koken, met wat eetlepels suiker en als laatste heb ik het wat ingedikt met maizena.
De eerste keer dat ik het met vla at, roerde ik het door mijn vla en was het onappetijtelijk paars geworden.

Voor mijn high tea, - dat is een zin die je nog vaak zult lezen, want het duurt nog drie weken totdat het zover is en ik moet nog veel dingen uitproberen - wil ik graag lolly's maken. Ik heb een rode kleurstof gekocht (het is vooral bietenpoeder) en een frambozensmaakstof, zodat ik ze mooi roodroze en dus framboos kan krijgen. Het lijkt me leuk om daar een naamkaartje aan te bevestigen.
Ze hoeven dus niet per se geweldig lekker te zijn, want uhm, het is voor de esthetiek.
Ik moet ook nog twee soorten tapenade maken en misschien crackers, maar, ja, ik moet niet teveel hooi op mijn vork nemen, maar kom op, hoe cool is het om zelf crackers te maken, dan zeg je: 'En hier hebben we crackers met zelfgemaakte olijventapenade, de crackers zijn ook homemade.', wow, toch?
Oh, en ik heb nog nooit hummus gemaakt, dus dat moet ik ook nog enigszins perfectioneren.
Dus, dat.


Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden probeerde om af te vallen, door mijn calorieën te tellen en veel te sporten, maar eigenlijk maakte dat me allemaal ongelukkig. Ik houd teveel van eten. Ik houd teveel van bakken en koken. Ik heb een hekel aan sport. Ik weet ook wel dat bewegen gezond is, maar wat ik toentertijd deed was helemaal niet gezond. Ik was gefixeerd op gezond eten en elke dag hardlopen en eigenlijk strafte ik mezelf. Voor wat? Weet ik niet. Bestaan? Iets in mij dacht dat als ik dunner zou worden, ik gelukkiger zou zijn. En mensen me leuk zouden vinden.
Maar op mijn eten letten en sporten maakt me juist ongelukkig, dus dat is niets voor mij.
En toen ik ongelukkig was, was ik ook afgevallen, dus geluk hangt toch wel samen met eten in mijn geval.

Mijn moeder is weer begonnen met opmerkingen maken over hoe ik niet teveel moet eten, want ik wil toch niet dik worden en het is hilarisch hoe ze zo snel omschakelt van: 'Oh kind, je moet oppassen en niet nog meer afvallen.', naar: 'Je moet niet zoveel eten, want straks word je dik.' terwijl ik bijna hetzelfde gewicht heb.
Het is hetzelfde als dat ze soms in mijn kont prikt en zegt dat ik een te dikke reet heb en andere keren zegt dat ik mooi gevormde kont heb.
Ik zou het eigenlijk fijner vinden als er helemaal niet in mijn kont geprikt werd, maar goed, hè, mijn moeder is gewoon vervelend en ik krijg regelmatig te horen dat ze op mijn leeftijd al wat dikker was en dat ik haar niet achterna moet gaan, dus ik doe wel alsof het goedbedoeld advies is en geen grensoverschrijdend gedrag.
Ze weet dat ik het vervelend vind, trouwens.

Ik houd helemaal niet van alle opmerkingen over mijn lichaam.
Zodra ik iets aandoe dat wat borst laat zien ben ik 'aan het pronken met wat ik heb', of als ik een strakke maar hoog gesloten jurk aan doe ben ik 'erg sexy' en als ik iets oversized aan trek 'zie ik er niet uit'.
Joe, ik draag gewoon een jurk, ik probeer niet een statement te maken of met wat dan ook te pronken. Ik vind het leuk dat er bloemetjes op staan.
Het is énig dat vrouwen zo beoordeeld worden op hun uiterlijk en dat mannen, ook wel: mijn broer, gewoon ongeschoren in een T-shirt met vet haar kunnen leven en bij mij wordt benoemd dat de kleur nagellak op mijn tenen anders is dan die op mijn vingers en dat dat raar is.
Ik wil graag zeggen dat dat misschien mijn gezin is, maar nee, dat is niet misschien mijn gezin, dat is hoe de wereld werkt. En nee, ik ben geen radicale feminist, ik doe wat aan psychologie en het belangrijkste kenmerk voor een vrouw is het uiterlijk, als het om relatiepotentie gaat, dus ik lul niet zomaar wat. Iets met een mogelijke link met vruchtbaarheid, of zo. Hoe dan ook, uiterlijk is belangrijker voor vrouwen. Het is ook belangrijk voor mannen hoor, maar wel wat minder.
Maar tegenwoordig worden mannen ook steeds meer onzeker als het gaat om hun uiterlijk, dus yay, gelijkheid! Iedereen wordt seksueel geobjectificeerd!

Dat is een grap. Ik hoop dat body positivity meer mainstream wordt.
Je weet wel, het idee dat je er mag zijn met het lichaam dat je hebt.
Dat je méér bent dan je lichaam.



Ik moet wel meer fruit eten, eigenlijk.


Ik heb geen zin meer om dit na te lezen, dus ik plak er het labeltje 'écriture automatique' op en doe alsof het kunst is.
Trusten.