Awkwardness?

Zoals sommigen hier wel weten doe ik vrijwilligerswerk in een kringloop winkel. Ik sta achter de kassa om precies te zijn en hoewel het vaak erg druk is, vind ik het ook erg leuk. Niet alleen de klanten zijn erg divers, maar ook de mensen waar ik mee werken komen uitballerlei hoeken van de samenleving. Er zijn mensen die met behoud van uitkering werken, of zoals ik om zich niet dood te vervelen. Mensen die aan een integratietraject zijn begonnen en er zijn om Nederlands te leren, verslavingszorg, integratie na detentie en stages vanuit scholen. Het is zo breed en je maakt echt contact met heel veel mensen, wat ik dus erg leuk vind omdat ik mij dan wel over mijn angst voor mensen heen moet zetten. Mijn OPS maakt dat op sommige momenten wel heel moeilijk, maar ik doe verschrikkelijk mijn best om met iedereen wel eens een praatje te maken. Klanten en collegas gelijk, maar voor mijn collegas neem ik ook nog wel muffings, pepermoten en cake mee en dat doe ik niet voor klanten

Nu is er vorige week een nieuwe begonnen in het magazijn en donderdag heb ik een middag met hem samen gewerkt. Er was, vanwege het slechte weer, echt helemaal niets te doen. Ik heb 1 collega halverwege de middag naar huis gestuurd want die was ziek. Verder hebben we wat gerommeld in de winkel, opruimen, kleding ophangen en ga zo maar door. Het magazijn had ook niets te doen, dus ik heb wat zitten kletsen met die jongens en 1 ervan kwam ook aan de kassa, waarop ik hem aan het werk gezet met een doos videobanden en pc-spellen Ik ouwehoer graag met mijn collegas en dat is meestal geen probleem. Heb een aantal ook op Facebook, geen probleem.

Dus toen mijn nieuwe collega naar mijn facebook vroeg zag ik geen probleem. Het drong pas een half uur nadat hij vertrokken was tot mij door dat hij met mij aan het flirten was. Aan de andere kant, wie wil er in vredesnaam met mij flirten? Dus misschien zat het wel in mijn hoofd!

Nee, het zat niet in mijn hoofd...

Een dag later kreeg ik via facebook messenger namelijk een seksvoorstel. Denk niet dat ik hoef te zeggen dat ik meer dan een beetje verbaasd was. Vooral door de rechtstreekse manier waarop het gezegd werd, maar daardoor voelde ik mij ook niet bezwaard om er een rechtstreekse "nee" uit te knallen. Ik zou nooit iets met een collega beginnen, dat kan namelijk niet goed aflopen. Maar op een of andere manier heeft hij mijn "nee" geintrepreteerd als een misschien en werd het voorstel afgezwakt naar "je bent het waard om op te wachten, ik zal geduld hebben."

Wat? Ik moet gewoon met hem werken... Gisteren was ik toevallig in de winkel om inkopen te doen voor een kostuum en hij was net vrij. (Hoe kien ik het uit?) En na wat hij heeft gezegd zou ik verwachten dat het ongemakkelijk zou zijn, maar dat was niet zo... We hebben even staan kletsen en daarna zijn we beide verder gegaan.

Als het zo blijft heb ik er geen probleem mee, maar als hij wel gaat pushen zou ik niet weten wat ik daarmee moet. Het is een leuke gozer om naar te kijken hoor, maar ik zou niet op zo'n voorstel in gaan... Het voelt ook zeer onwerkelijk dat mij het voorstel is gedaan, want ik mijn hoofd ben ik nog steeds dat dikke meisje en die krijgen dst soort voorstellen/aandacht niet snel van sportfanaten...