Bang voor confrontatie

Verschrikkelijk vind ik het als ik de controle verlies over een situatie, als ik niet snap waarom iets gebeurd dat gebeurd. Dit kan zijn omdat iemand te laat is, iemand die ik wil bereiken niet te bereiken is of om vrienden die van de een op de andere dag anders op je reageren. En dan vooral dat laatste.

Sinds kort heb ik een hele goede vriend, R. Gewoon een maatje, niks meer. Iemand die geen eisen aan mij stelt, geen hoge verwachtingen van mij heeft, maar iemand waar ik gewoon lekker mezelf bij kan zijn. Althans, dat dacht ik. Sinds kort merk ik een verandering. Hij reageert anders op mij, belt me niet meer vrolijk op om te vragen hoe het is, en wat ik gedaan heb. Toont geen interesse meer, zegt nauwelijks gedag als ik hem tegen kom! Dit kan zijn omdat 'ie misschien zijn dag niet heeft? Of misschien dat we de laatste tijd gewoon té veel met elkaar zijn opgetrokken? kan allemaal! En toch, onmiddelijk, begin ik te twijfelen aan mijzelf. Doe ik iets anders? Is er iets wat 'ie niet meer leuk vind? Moet ik vrolijker, spontaner zijn? Of is dat nou juist wat 'ie vervelend aan mij vind? Ik wéét het niet! En ik word er gek van! Vragen durf ik niet, want dat is de confrontatie aan gaan en dus ontzettend eng. Wat als 'ie echt zegt dat 'ie me zat is? Dan blijf ik liever een beetje in het midden hangen dan dat ik een duidelijk antwoord van hem krijg. Liever niks weten dan weten dat iemand mij echt niet mag. Liever dat dan te horen krijgen dat je iets fout doet.

Maar nu begin ik toch te denken dat 'ie ontwetendheid misschien nog wel erger is.