Would you go to bed with me?

Ik kan geen 'nee' zeggen. Op de een of andere manier heb ik daar de grootste moeite mee. "Ga je nog even mee de stad in? Nog even 'n biertje pakken? Mag ik je zoenen? Wil je sex?"
Veel te vaak laat ik mensen over mijn grens heen ga, zonder dat ik er ook maar één woord van zeg. Verschrikkelijk. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor andere. Ik hou er helemaal niet van mensen valse hoop te geven, ze te laten denken dat ik ook iets voor hen voel, beloven iets te doen, maar het vervolgens er nooit van te laten komen.
Maar waarom doe ik dit? Waarom kan ik geen nee zeggen tegen sex? Ja, het is lekker, maar ik heb het afgelopen jaar minstens iedere week sex gehad zonder dat ik een vriend heb. Heerlijk vind ik het gevoel dat een jongen naar mij verlangd, dat hij niets anders wil dan heftige sex met míj diezelfde avond. En op zo'n moment verlang ik ook naar hem, wil ik hem ook, 'het' doen, dat hij me in m'n armen neemt. Dat roept zo'n veilig, fijn en geborgen gevoel bij me op. Alsof alles gewoon.. klopt.
De ochtenden daarentegen, zijn verschrikkelijk. Het ongemakkelijke wakker worden, beseffen dat je het wéér zo ver hebt laten komen, dat naakte gevoel dat over je heen komt.
En toch laat je het het volgende weekend opnieuw gebeuren.