Bang voor mezelf
Inmiddels begin van binnen de angst toe te slaan. Overdag voel ik me voornamelijk verdoofd en is het niet zo verkeerd. En gelukkig kan ik tussendoor ook best even gezellig zijn alsof er niks aan de hand is. Maar op andere momenten kan ik voor me uit staren en of niks voelen of alles komt voor 2 seconden naar boven, ik voel de tranen dan opkomen. En na die 2 seconden is het gevoel en zijn de tranen weer weg. Als ik dan het gevoel van die tran heb dan heb ik soms het idee dat ik absoluut wel wil huilen om er van af te zijn maar het lukt me gewoon niet! Alsof het op is!?
Net nog. Ik had mezelf zo ver gekregen dat ik een verslag af kon krijgen. Telkens opslaan. En het moment dat ik hem wil inleveren check ik of ik hem wel zeker heb opgeslagen. *poef weg* was het enige wat ik uit kon brengen en toen ben ik maar de hond uit gaan laten. Normaal gesproken was ik verschrikkelijk boos geworden en was ik tegen iedereen die wou helpen tekeer gegaan. Nu niet, ik bleef nuchter alsof er niks aan de hand was. Zowel mijn ouders als ik zeker ook zelf herkenden mij niet meer. Het was alsof ik buiten mezelf zat en het me allemaal gestolen kon worden...
Dit ben ik niet! Ik wil mezelf terug! Hoe lang gaat dit nog duren?? Ik voel me steeds verder weg zakken.
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik kan mijn gevoelens niet vinden in mezelf en nu ook niet meer uiten.
Ik word bang! Dit ben ik niet!
Aztrit, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende