basisschool herinneringen

Na een dag werken, geen zin om het huis uit te gaan maar ook geen zin om vroeg onder de dekens te kruipen besloot ik te gaan genieten van de laatste corona in de koelkast. Behalve spa fruit was er daarna eigenlijk niets meer te drinken. Daar had ik totaal geen zin dus besloot de drank kast te plunderen. Zo eindigde ik met een leuke franse film en een leuke Ierse whiskey. Yamakashi en Jameson, best een goede combi. Toen aan beide een einde was gekomen bleef alleen mijn nicotine tekort nog over. Ik besloot maar te wandelen onder het genot van een peukkie en liep langs mijn oude basisschool. En damn, wat een herinneringen kwamen er boven.

Mijn eerste vechtpartij als klein Amsterdammertje, weggesleurd uit de grote stad. Tegen een boeren Marokkaan. En ik ging keihard onderuit. Later bleek die mocro ook 2 groepen hoger te zitten maar dat maakt ook niet echt uit.
Groep 1&2, de klas van Juf Carla. Wat een lieverd was dat zeg. Toen ze smerige champiognnen soep had gemaakt, tenminste dat dachten wij. Haalde zij ons over omdat het Ajax soep was. De klas waar ik voor het eerst een Football veld tekende, nadat ik met mijn broer en pa de Admirals bezocht had. Wat duurde die wedstrijd lang zeg, maar wat een stoere mannen daar. Jaren later kwam ik er pas achter dat het ook voor mensen als mij een perfecte sport was. De klas waarin ik voor het eerst of nahja voor de 2e keer afscheid moest nemen. De eerste keer was in Amsterdam maar daar weet ik niet zoveel meer van. Maar in groep 2 verliet mijn beste vriend mij. Hij ging verhuizen naar een ander dorp. Maar we zouden elkaar wel blijven zien. Ach, je weet hoe het gaat. Uiteindelijk vergeet je elkaar half, is de humor niet meer het zelfde en werkt het voor geen meter meer. De laatste keer dat ik hem zag (half jaar terug) heb ik hem amper gesproken, er was ook niets meer te zeggen.
3&4 Juf Emmy. Het echte werk. Klaar om nieuwe dingen te leren, schrijven, rekenen we konden het allemaal. Wat waren we goed toen. En we waren de grootste van de onderbouw, wat waren wij groot. De koning van het schoolplein. Maar wat kon juf Emmy streng zijn en schreeuwen. Vooral als we niet wouden luisteren. Jaren later kreeg ik een bazin die Emmy heette, die schreeuwde ook zo. Zal het aan de naam liggen?
5&6 Juf .... God hoe heet ze ook alweer? Totaal geen idee. Eigenlijk alleen dat het een kut wijf was. Tenminste ze mocht mij niet. De klas waarin voor het eerst echt goed gepest werd. Niet iets om trots op te zijn, maar als je snot op je kaas smeert en dan pas je brood op eet dan vraag je erom. Ach, we waren jong en dachten onschuldig te zijn. Die jongen dacht er anders over. Uiteindelijk is hij op die andere school een stuk beter terecht gekomen. Had laatst nog over hem gedroomd, een vage droom dat wel. Ik was samen met mijn Marokkaanse neef op een nazi bijeenkomst. Hij was er ook en wou me neersteken met zijn glas. Gelukkig was de nazi van mijn middelbare school erook om mij te beschermen. Tjah, vage vrienden, je weet nooit wanneer je ze nodig hebt.
7&8 we werden eigenlijk te groot voor deze school, wij waren klaar voor het echte werk. Een afkeer tegen alles wat met die school te maken had, de klas waarin ik voor het eerst een blauwtje liep. En het was zo'n lieve meid. Het meisje van de slagerij. Nu zo'n 8 jaar hou ik meer van de slijterij dan van haar. En dan juf Diny, stom socialistisch pedagogisch mens. Rond de verkiezingen toen had ze iedereen omgeluld tot de PvdA. Gelukkig heb ik haar dit jaar keihard gebackstabbed door VVD te stemmen. Muhahaha. Toch had zij wel vertrouwen in mij, vond dat ik vwo moest doen. Dat vond ik toen ook nog. Gelukkig besloot ik met niets doen mijn havo af te maken, maar dat is een ander, veel langer rijtje met herinneringen.

Terwijl ik een rondje om mijn oude basisschool liep en deze dingen mij ten binnen schoten besefte ik eigenlijk pas hoe weinig ik met mijn eigen dorpje heb. De dichtsbijzijnde persoon die ik regelmatig spreek woont zo'n 5 km hier vandaan. Ondanks dat we hier toch redelijk wat hebben heb ik hier eigenlijk niets. Tjah, een handje vol herinneringen. Goed of slecht.. Het hangt er een beetje om. De basisschool met de musicals, elk jaar weer je best doen om zoveel mogelijk tekst in je kop te stampen om de hoofdrol te krijgen. De enige school waar ik echt gemotiveerd ben geweest. Waar ik goed was, beter was. Waar ik zuchtte als het grotendeel er weer eens geen reet van snapte. Waar de wijkagent (hoe heet die vent ook alweer?) elk jaar zijn vuurwerk verhaaltje kwam doen. Waar we stoer stonden te vertellen hoe we die zwerver die in de berg (geluidswal van modder) woonde wel zouden pakken als hij met zijn mes zou komen. Waar je een rondje snoep gaf als je jarig was i.p.v. bier. Gelukkig mocht ik uiteindelijk die school verlaten, met het advies om bij jeugdzorg langs te gaan. Hihi, wat een lachertje was dat. Angermanagement, wie ik? Ja ik xD Snap nog steeds niet dat mijn ouders daar mee instemden. Ach het was een leuke tijd. Elke woensdag middag een beetje praten, met mensen die zwaar in de problemen zaten. Een kerel die het jaarlijks moest doen omdat hij iemand had stuk getrapt. Gasten die uit huis geplaatst waren omdat er niet mee om te gaan was en ik. Ik.. Tjah wat deed ik? Ik had een Irakees op de basisschool waar ik een pest hekel aan had. Die treiterde ik op de momenten dat hij mij niet treiterde. En hij rende weg op de momenten dat hij mij genoeg getreiterd had en ik hem wou grijpen. Misschien maar goed dat ik nooit de snelste ben geweest.

Een drop met een huis, mijn huis en een basisschool vol met herinneringen. En verder? Tjah verder niet zoveel. Wat vergeten mensen, verloren vrienden, doodgelopen contacten. Soms nog een groet in de supermarkt. Een dorp gevuld met stomme boeren, waar meer mensen schelden dan gedag zeggen. Een dorp dat ik eigenlijk zou moeten verlaten. Tijd voor een nieuwe plek, nieuwe herinneringen en nieuwe grappen. Want grappen waren er toen ookal. Classclown,(is dat een mooi, slecht engels woord?) dat is gewoon mijn ding. Dat heb ik eigenlijk sinds groep 1 tot aan mijn laatste klas volgehouden. Misschien moet ik de raad van mijn laatste Mentor toch maar opvolgen en Carré een keer afhuren. Ik kan vast ook wel 1,5 uur vol lullen met mijn visie en mijn grappen. Maar dat komt later, nu eerst maar even mijn bedje in.