Bedankt.

I'm through.
Aan de ene kant wil ik hier uitleggen waarom, maar aan de andere kant heb ik totaal geen puf en zin om alles te herhalen in mijn gedachten.
Het komt erop neer dat veel mensen weten dat ik, en mijn vriendin B, op deze site schrijven.
Mijn vriendin begon, en ik heb toen haar dagboek gelezen, stom van me, schuldig gevoeld, sorry gezegd.
I guess she told more people about this, want toen las mijn andere vriendin, SY mijn dagboek op deze site ook.
Ze was boos, en dacht dat delen over haar gingen. Maar stel, je leest dit weer, het is niet waar. Maar een ding gaat over jou, wat ik ook in je gezicht heb gezegd.
Een andere vriendin van B, S, weet hier ook van. Het zou me niet verbazen als ze dit ook ging lezen.
Maar het kan me niet meer schelen.
De laatste weken hoor ik de ene roddel na de andere, en vertellen anderen roddelaars weer dingen die mensen over mij hoorde zeggen, die ze zelf ook zeiden enzovoorts.
Het gáát maar door: ''Zij zei dit over jou! Maar zelf doet ze dit.. das toch domm, ja wtfff.''
SY heeft eerlijk tegen me gezegd dat ze mijn dagboek heeft gelezen en dat ze heeft gezegd dat ik me ''egoïstisch'' gedroeg.
Dat feit snap ik nog niet helemaal, gelukkig vond B het ook onzin, dus ik maak me er niet zo'n zorgen om.
Maar door irritaties gaan mensen veel dingen zeggen, zoals: ik wil niet bij haar in het groepje enzovoorts.
Ja en dit is kwetsend.
Ik ben niet boos op SY, ze heeft het eerlijk gezegd. Ik ben wel teleurgesteld.
Ik heb nooit echt iets over haar gezegd, en ook niet over S en zo te horen S veel over mij.
Ik en S hoeven niet close te zijn, maar ik doe altijd normaal tegen haar, dus ik snap haar boze gedrag af en toe niet.

Ik voel me zo gekwetst. Leeg.
Je vertrouwt mensen, neemt het zelf op voor B als mensen iets over haar zeggen, troost mensen met hun problemen, en dit krijg je terug. Ik heb zelf ook fouten gemaakt. Dingen doorverteld of tegen de verkeerde persoon, maar nooit zó.
Ik moest iets kwijt, het was nooit met gemene intentions.
Ik kan er niks aan doen maar er komen duizend flashbacks binnen.
R: ''Laten we gewoon vrienden blijven.'' Ik starend uit het raam en hopend dat hij de hoek om kwam fietsen, iedere dag.
Ik, N troostend. Ik, glimlachend naar S. Ik, wachtend op SY na de les. Huilend in de wc met S, terwijl ze me troostte.
Huilend in de wc na de break up met R. Huilend in de wc na alle roddels die ik hoorde. I love de wc.
WEETJE IDC. Lees dit ALLEMAAL maar lekker.
Roddel, zeik me af. Maar ik ben KLAAR ermee.
Even dacht ik: Ja, een schone lei, goed idee SY. Maar dan begint S weer dingen te vertellen, en daar gaat mijn faith.
Misschien komt het terug, misschien niet.
Maar ik ben KLAAR.
HELEMAAL KLAAR.
Dank je B, dat je het voor me OP NAM die keren dat ik dat nodig had? Dank je SY, voor je lieve kritiek achter mijn rug om. Dank je S, voor je geroddel en gezeik en je gekwets. Dank je R, voor de pijn. ALLEMAAL BEDANKT BITCHES.