Behandel me als Maud.
Ik zie er echt tegen op.. 3 April.. Mama kon 48 zijn geworden, jammer is dat maar tot de 40 gebleven..
Vandaag roddels over 'Hoe verschrikkelijk het zou zijn als je moeder er niet meer is', en dan net als ik kom aanlopen, is het doodstil, ben ik weer weg, beginnen de gesprekken vollop. Ik baal er zo van dat mensen me anders behandelen, nee, ik ben niet 'het zielige meisje zonder moeder', nee, ik ben gewoon Maud. Of als iemand met kanker scheld van 'Laat dat Maud maar niet horen.', weetje, het zou me een worst wezen of je er mee scheld of niet, het gaat er gewoon om dat mensen me anders behandelen terwijl ik ook gewoon maar een mens ben. Tuurlijk, soms zit ik er echt wel mee, maar ja, ik was 6 jaar oud toen mama naar de hemel vertrok.. Ik zit er gewoon in m'n maag mee dat ik überhaupt niet eens meer weet hoe mijn moeder was, hoe ze klonk, et cetera. En nu dit. Pfff.. Het wordt me weer even te veel..
gevoelig, vrouw, 25 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende