Mijn ouders schonken mij het leven,
maar mijn vrienden trokken er mij doorheen.
Mijn vrienden zijn als klavertjes vier,
zo moeilijk om te vinden.
Echte vriendschap verdubbeld het plezier,
maar verdeeld ook de pijn.
Zij zijn degene die hun hand uitsteken in slechte tijden,
en je hart aanraken als het nodig is.
Ook delen zij mee in verdriet.
Zij zijn degene die binnen lopen,
wanneer de hele wereld zich heeft omgedraaid.
Ze staan altijd dichtbij,
ook al zijn zij kilometers verweg.
Velen zullen mijn leven uitlopen,
alleen de ware laten voetstappen achter in mijn hart.
Zij zijn stille engelen,
die het mijne in mij verlichten.
Als ik in het donker niet meer weet,
wie ik kan vertrouwen.