Ben ik vaag?

Iets wat ik me al jaren afvraag is of ik echt zo vaag ben als ik denk dat ik vaag ben. Ik weet wel zeker dat ik niet altijd even normaal ben, en in vergelijking tot een hoop anderen zal ik waarschijnlijk best vreemd zijn. Niet zo zeer aan de buitenkant (al ben ik dan ook best een opvallende verschijning) maar aan de binnenkant. Af en toe denk ik dat ik wel eens gek zou kunnen zijn.

Ik vraag me de stomste dingen af, houd me met de stomste dingen bezig, bedenk de meest belachelijke dingen die je met moeite zou kunnen bedenken met het grootste gemak en wordt af en toe gek van mezelf, door nutteloze dingen die ineens in mijn hoofd opkomen. Een voorbeeld? Tja, moeilijk, ik zou zo snel niet iets kunnen bedenken. Ironisch, is het niet? Okee... toch maar een voorbeeldje... Ik kan me op sommige momenten dingen serieus afvragen die eigenlijk te belachelijk voor woorden zijn. Wat zou mijn reactie zijn als een reusachtige flamingo plotseling zijn kop door mijn zolderraam zou steken en "Hallo" tegen me zou zeggen. En dat soort dingen vraag ik me dan ook echt serieus af. Niet zo van "Haha, dat zou leuk zijn" maar echt gewoon serieus. Wat zou ik dan doen? Wat zou jij doen?

Ik weet niet of ik de enige ben die zulke dingen heeft (vast niet) maar het is niet iets wat vaak in een gesprek opkomt en waar je het met mensen over hebt. Ik zal heus niet de enige zijn die met zulke ideeën komt, maar dat gevoel heb ik wel. Ik hoor er nooit anderen over.

Nog zoiets vaags... Als ik 's avonds in mijn bed lig,. en ik concentreer me, dan hoor ik stemmen. Ik versta ze duidelijk, maar wat ze zeggen is onzin. Het slaat nergens op. Ik onthoud nooit wat ze zeggen, en dat hoeft ook niet, maar het is raar. Meestal is het gewoon zacht in mijn hoofd, maar dan vaak ineens lijkt het alsof er iemand in mijn oor staat te schreeuwen. En ze praten niet tegen mij. En het lullige is, ik kan wel op ieder moment zeggen "okee, nu wil ik ze horen" maar het stopzetten lukt niet, Dan blijven ze maar praten. Het gaat nergens over, maar het blijft irritant. Dus ik concentreer me daar maar niet teveel op.

En ik geloof in practisch alles. Geesten, Buitenaards Leven, Het Monster van Loch Ness, Big Foot, leven na de dood, dat ik miojn hond kan verstaan. Dat een mens zelfstandig kan vliegen, als hij maar lang genoeg dingen blijft proberen om dat doel te bereiken. Misschien is het wel iets heel simpels, maar heeft nog niemand het geprobeerd. En het lijkt voor de wetenschap misschien onmogelijk, maar wie zegt dat dat het is (ja, de wetenschap, ik weet het)? We weten gewoon nog niet hoe.

Dit hierboven is een heel onsamenhangend verhaal geworden. Maar ik denk ook niet echt na over wat ik opschrijf. Ik typ maar gewoon wat. Maar ik zit niet uit mijn nek te lullen ofzo. Het is allemaal oprecht en dat soort geblaat. Ik zit hier niet tegen jullie te liegen ofzo. Ik ben gewoon zo, of je het nou leuk vind of niet.

Een beetje vaag. denk ik.

Voor nu, Dagga,

Kenny