ben ik weer

lang geleden dat ik een verhaal geschreven heb!er is jammer genoeg niet veel veranderd.helaas.nog steeds in de moeilijke relatie.in t kort ik ben moeder zoon van 12 en een turkse vriend al 3 jaar.woon samen.in t begin ging alles lekker ja is dat niet altyd zo??dacht jeetje die is echt heel erg aangepast en spreekt vloeiend nl is hier ook opgegroeit natuurlijk en naar school geweest.ik vraag me vaak af of t nou cultuur verschil is of iets anders.mijn vriend heb ik duizenden malen gevraagd waarom die me zo pijn doet en dan zegt die joh jij bent overgevoelig jij bent geestelijk gestoord.jij huilt overal om.maar ik vind en zie dat niet zo.uitgaan doe ik bijna nooit omdat ik weet dat hij dat niet echt leuk vind daarin tegen gaat hij zeker 4 xin de wek weg s avonds en komt thuis als ik al in bed lig.hij gaat dan naar t koffiehuis,dat ik een kind heb heb ik van af t begin heel duidelijk gezegt nu zegt hij ik geef om hem maar eigen word t nooit au sorry hoor maar zo iets snap ik niet als je mij axxept dan ook mn kind tog?en hij kwetst me vreselijk ook al vind hij van niet hij zegt dat denk ik gewwon en ik zeg wat ik denk ja ik ook maar wel op een normale manier en niet om iemand te kwetsen.als ik met hem probeer te praten geeft hij geen enkele reactie of praat er gewwon overheen.waarna ik dan weer denk bekijk t en gekwetst ben dat hij zo reageert.en dan vraagt die jezus ben je nu weer boos?halllllllooooo ben ik hier nou gek of?begin aardig aan mn eigen verstand te twijvelen hoor.zo kan hij naast me liggen in bed en zegt die gaan we nog wat leuks doen?waarom ik zeg ja als je wil en dan zegt die dan moet je me eerst aanhalen.huh???en dan zeg ik nou wat doen we waarop die dan zegt ik ben moe schat en een boek pakt en gaat lezen?whats up?ik begrijp dit niet!!!maar pijn doet t wel.hij is iets jonger als mij en zegt ook regelmatig wat heb ik eigenlijk aan jou jij bent al oud en uitgeleefd?zoiets zeg je tog niet of ben ik nou gek?vroeger toen ik vrijgezel was ging ik regelmatig uit en daarop zegt die jij hebt een barverleden en zal in onze kringen nooit geaxxpt worden omdat je een verleden hebt.als ik zeg dat die nooit eens een avond yhuis zit bij mij en dat ik me eenzaam voel zegt die zint t je niet?nou ik vind t erg egoistisch,maar wat dan ook mijn mening als ik die al zeg dan spoor ik niet waar is respect gebleven?iedereen is anders en respecteer elkaar denk ik dan.vraag me nu egt af wat wil ik?dit kan gewoon niet zo ben er doodongelukkig vanmij hele eigenwaarde en zelfrespect gaat dr aan ook al is er een stemmetje die zegt nee hij is gek jij niet maar als iemand maar vaak genoeg zegt dat je niet normaal bent ga je vanzelf twijvelen.praat met mezelf maar kom er niet uit.nou ik zal elke dag effe een stukje schrijven om wat inzicht te krijgen in mn eige leven voel me op dit mom erg eenzaam en verdrietig.nou tot morge maar weer.