in de war

ik heb besloten een dagboek bij te houden omdat ik me de laatste tyd zo kloten voel dat ik niet weet wat ik er mee moet
ik zal eerst in het kort vertellen wie ik ben enzo
ok ben een moeder van een zoon van 10,gescheiden van zn vader maar een goed contact elke 2 weken gaat mn zoon na zn vader ben ik blij mee want een kind heeft recht op allebei zn ouders mits alles goed gaat natuurlijk
sinds 2 jaar een turkse vriend,is hier opgegroeid dus geen taal problemen alleen zal er altyd cultuurverschil zijn
ik probeer zoveel mogelijk rekening te houden daarmee maar ben natuurlijk heel anders opgevoed en heb ook een andere denkwijze wat natuurlijk veel botst.het probleem is dat we elkaar soms helemaal niet begrijpen hoe zeer ik ook mn best doe,ik probeer het altyd van 2 kanten te bekijken maar kom er niet uit altyd,wat me soms erg verdrietig kan maken.volgens mij is het in een relatie geven en nemen maar heb het gevoel mer te geven als te nemen alsof ik mn eigen identiteit verlies.waarom niet ermee stoppen zul je denken maar als je van iemand houd wil je denk ik alles proberen dat het tog gaat lukken ik zal elke dag een stukje opschrijven over mn leven mn gevoel en dagelijkse dingen ook om het voor mezelf op een rijtje te krijgen het ergste is nl dat je op een gegeven moment aan je zelf gaat twijvelen.zie ik het dan fout?ben ik gek?dus vandaar een dagboek om meer inzicht te krijgen hoop dat ik er op den duur meer grip op krijg.en als je iets opschrijft en naleest kun je beter denken wat je er mee moet denk ik nou vanaf nu elke dag een stukje van mij
liefs mootje