Bericht naar Hedy

Hoi Hedy,,

Ik heb even behoeften om m'n hart uit te storten.
En ik heb besloten het niet in m'n internetdagboek te zetten, maar gewoon echt naar je te sturen.

Ik schaam me echt dood.
Het spijt me echt zó erg dat ik zo lang niets van me liet horen..
Ik durfde het gewoon niet, ik was zo intens bang dat jullie boos op me zouden zijn..
En met Robin heb ik ook geen contact..
Die zal waarschijnlijk nog steeds boos op me zijn...

En, je hoeft me niet te geloven over wat ik nu ga zeggen, maar ik meld het toch.

Ik heb zo'n groot schuldgevoel.
Ik voel me onwijs schuldig over dat ik Robin zo'n kut tijd heb gegeven!
Ik heb ook onwijs veel spijt, dit wilde ik hem echt niet aan doen!
Echt niet.

Ik voel me echt al maanden heel klote.
En ik weet gerust wel dat het komt doordat ik het uitgemaakt heb met Robin,
maar dat vertel ik aan niemand.
Praten over hoe 't uit is gegaan doe ik ook niet.
Ik praat eigenlijk helemaal nergens meer over.
Als ik eerlijk ben, mis ik Robin ook heel erg.
Ik mag dan wel een andere relatie hebben, maar die is niet hetzelfde.
Ik heb het heel leuk met Dave, maar met zijn ouders kan ik het niet zo goed vinden als dat ik met jullie kon.

En ik mis jou ook, eigenlijk iedereen.
Ik mis alle vrienden die ik bij jullie had.
Die spreek ik ook niet echt meer,
ook omdat ik gewoon bang ben dat iedereen boos op me is.
Ik kan het mezelf gewoon niet vergeven voor wat ik heb gedaan.
En dat heb ik mezelf ook vaak laten zien.

De spullen die ik hier nog heb, daar voel ik me ook schuldig over.
Het had allemaal allang terug moeten zijn, maar dat durfde ik gewoon niet.
Mam zei al, ik stuur het wel naar ze op.
Maar dat is weer zo afstandelijk, ik wil liever naar jullie toe.
Maar ik weet niet of Robin dat wel wil,
en of ie überhaupt nog wat met me temaken wil hebben.
En dat vraag ik me van Bonny en jou ook af...

Ik hoop echt dat ik jullie niet al te veel leed heb bezorgd,
en als dat wel zo is, dan spijt het me ontzettend.
En ik hoop ook dat je dit aan Robin wilt laten lezen,
zodat hij ook in ieder geval weet wat ik denk.

Klinkt wel stom dit enzo,
maar ik denk dat ik met dit alles mezelf het meeste pijn heb gedaan.
Ik kan er soms nachten echt niet van slapen, en ik lig dan uren lang te huilen.
Ik vindt het zo erg!
En ik trek niet de slachtofferrol op me, het is gewoon hoe ik het ervaar.
Zoals ik net al zei, geloof me of niet, ik laat het alleen even weten.

Schrijf snel terug.

kus, Rianne.