Voor menno om te lezen omdat het verzendennietlukt

Alles komt terug en meteen zie ik de krant met het overlijdensbericht van Tom en Bill voor mijn ogen verschijnen. Vragende ogen bekijken mijn gezicht en voorzichtig nadert Tom me weer. ‘Hé, je kunt ook gewoon zeggen dat ik te ver ga hoor.’ Hij glimlacht erbij, maar de donkere ogen in zijn oogkassen lachen niet mee. Ik voel een sprankje woede van hem afspringen. ‘Kom, het is nu half zes, ga alsjeblieft nog even slapen. Dan heb ik ook rust.’
Eigenwijs schud ik mijn hoofd, en even eigenwijs als ik mijn hoofd schud pakt de jongen mijn hand. Ik wil mezelf lostrekken maar Tom geeft niet toe. ‘TOM! IK WIL NIET SLAPEN. IK WIL NIET MET JE PRATEN OVER WAT IK HEB GEDROOMD. GA ALSJEBLIEFT WEG,’ schreeuw ik met mijn ogen stijf dichtgeknepen. De greep van zijn hand wordt losser en voorzichtig openen mijn ogen zich. Ik zie Toms gezicht verstrakken en hij kijkt me nors aan. Zijn ogen worden dof.
‘Sorry,’ zeg ik met trillende stem en kijk naar zijn gezicht. Ik zie zijn gezicht weer een beetje opfleuren. Ik glimlach ook, en omhels hem. ‘Het spijt mij ook, maar als je gewoon alles losbrandt, is het eruit en voel je je misschien beter...’

Nu word ik doodziek van zijn gezeur. Ik word boos en voor ik het weet heeft Tom een afdruk van mijn hand op zijn rechter wang staan.
Geschrokken deins ik achteruit en kijk naar wat ik heb gedaan. Tom kijkt me dodelijk aan.
‘WAAR HEB IK DAT NOU WEER AAN VERDIENT. LOS JE PROBLEMEN OOK MAAR ZELF OP WANT IK HOEF JE VOORLOPIG NIET MEER TE ZIEN. ONDANKBAAR KRENG!’ Zijn woorden snijden door mijn huid heen, laten mijn trommelvliezen pijn doen en mijn ogen tranen. Tom rent naar boven, en komt nog geen minuut later weer naar beneden, aangekleed en wel. Hij trekt zijn schoenen uit en slaat de deur met een harde klap achter zich dicht.

Vocht loopt in straaltjes over mijn gezicht en ik laat me op mijn knieën vallen.
Wat heb ik nou gedaan?
Ik sla zijn hulp af, en sla hem in zijn gezicht als hij nog een laatste keer mij probeert over te halen los te branden over mijn droom en wat me nou dwars zit.

Ik zucht diep en laat me op de bank vallen. Ik voel me slaperig en realiseer me dat ik toch wel een beetje moe ben. Mijn ogen sluiten denk ik aan Tom, hoe ik hem weer onder ogen ga komen. En nog belangrijker: hoe ik mijn excuses ga aanbieden...