Beschermd achter mijn handpalm.
Langzaam loop ik naar de bloemenkraam
midden in stad - centraal maar toch eenzaam
Onderweg bedacht ik me
van welke bloemen ik hield.
'Wat mag het zijn?'
vroeg de oude man achter de balie
'Een witte lelie
of toch een rode roos?'
Het maakt niet uit
fluisterde zij.
Haar gezicht zo puur
alsof het nooit
de rimpels van de jaren zou gaan dragen.
Soms spreekt zij niet voor dagen,
voelt zij niets voor weken.
Maar glimlacht ze vanuit dankbaarheid
En laat ze geborgenheid voor wat het is
beschermd achter
haar handpalm.
© Dubble.
Dubble., vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende