September 1903
Mijn eerste gedichten waren liefdesverklaringen, al wist ik nog niet aan wie. De 'jij' in mijn gedicht bestond nog niet. Hij liep ergens rond op deze planeet, maar zonder naam. Zijn gezicht was mist, maar missen deed ik hem vol overgave. Daarom dacht ik ook te begrijpen, toen ik las:
Laat ik mezelf tenminste nu bedreigen met illusies,
op dat ik niet de leegte van mijn leven merk.
Zovele keren ben ik zo nabij geweest.
En hoe verlamd, hoe schuchter, was ik,
waarom hield ik mijn lippen op elkaar
terwijl mijn lege leven in mij weende
en mijn begeerte zwarte kleren droeg.
Zovele keren zo dicht bij te zijn geweest,
bij de ogen, bij de zinnelijke lippen,
bij het gedroomde, geliefde lichaam.
Zovele keren zo dicht bij te zijn geweest.
09 mrt 2010
- meld ongepast verhaal
-
Vicente
dinsdag 09 maart 2010 22:11
Erg mooi geschreven..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 nov 2013 Eens
- O 07 nov 2013 Al vliegend ( 1 )
- O 27 mrt 2013 Foto van jou. ( 1 )
- O 01 okt 2012 De held die hij ooit eens was. ( 1 )
- O 24 jun 2012 Houden van het idee.
- O 22 apr 2012 Eenvoud. ( 1 )
- O 14 mrt 2012 Ik was en ik ben.
- O 19 aug 2011 De Passie voor de Nacht. ( 1 )
- O 21 mrt 2011 Herinnering.
- O 18 aug 2010 Boven op de berg. ( 2 )
- O 20 mei 2010 Even.
- O 19 apr 2010 Het ga je goed.
- O 09 mrt 2010 September 1903 ( 1 )
- O 10 feb 2010 Leven. ( 2 )
- O 24 dec 2009 -