Best vriendinnetje, pa.
M'n beste vriendinnetje ligt op de intensive care, en ik heb geen idee wat te doen.
Haar moeder appte mij gisterochtend om het te vertellen..
Het is heftig om te beseffen.
Eerst zit je elke dag naast haar in de klas, en dan opeens.. Ze was het eerste meisje waarmee ik bevriend werd op het mbo.
We mogen haar pas zien als ze op een normale kamer ligt en haar moeder zou ons op de hoogte houden.
Ze had te veel gedronken en dat in verband met haar suikerziekte..
Een vriendinnetje en ik hebben besloten een grote knuffelbeer te halen, voor als we haar mogen zien.
Zit nu elke keer met gedachte, maar kan ik momenteel niks voor haar doen, maar hopen dat ze er goed van af komt.
M'n vader gaat momenteel ook snel achter uit. Zie hem bijna nooit , maar op het moment tijdens het eten koken, of iets kleins zo als naar de winkel, en je praat tegen hem is hij totaal niet bij. Zeg je bijv dat je vanavond naar buiten gaat, zegt hij 'sandra?' . Waarna ik hem vraag of die moe is en dat wel duidelijk is. Zo gek om te zien.. Voel mijzelf dan toch wel verantwoordelijk om voor hem te zorgen, en vaker thuis te zijn. Meer moeite te doen en zoveel mogelijk last van zijn schouders te halen. Terwijl ik stiekem echt wel weet dat hij dagelijks in zit over mijn zus die nooit thuis is momenteel op mallorca zit.
Hij vraagt elke dag of ik nog wat van haar gehoord heb, maar nee. Met de mededeling dat ze als ze zondagavond bij haar vriend slaapt ze net zo goed kan vertrekken.
Loop nu dagelijks langs de waal, en skeeler veel. Muziek en eventjes alles van last zijn. Maar tergelijkertijd is het een kwestie van keuzes maken op het moment.
Haar moeder appte mij gisterochtend om het te vertellen..
Het is heftig om te beseffen.
Eerst zit je elke dag naast haar in de klas, en dan opeens.. Ze was het eerste meisje waarmee ik bevriend werd op het mbo.
We mogen haar pas zien als ze op een normale kamer ligt en haar moeder zou ons op de hoogte houden.
Ze had te veel gedronken en dat in verband met haar suikerziekte..
Een vriendinnetje en ik hebben besloten een grote knuffelbeer te halen, voor als we haar mogen zien.
Zit nu elke keer met gedachte, maar kan ik momenteel niks voor haar doen, maar hopen dat ze er goed van af komt.
M'n vader gaat momenteel ook snel achter uit. Zie hem bijna nooit , maar op het moment tijdens het eten koken, of iets kleins zo als naar de winkel, en je praat tegen hem is hij totaal niet bij. Zeg je bijv dat je vanavond naar buiten gaat, zegt hij 'sandra?' . Waarna ik hem vraag of die moe is en dat wel duidelijk is. Zo gek om te zien.. Voel mijzelf dan toch wel verantwoordelijk om voor hem te zorgen, en vaker thuis te zijn. Meer moeite te doen en zoveel mogelijk last van zijn schouders te halen. Terwijl ik stiekem echt wel weet dat hij dagelijks in zit over mijn zus die nooit thuis is momenteel op mallorca zit.
Hij vraagt elke dag of ik nog wat van haar gehoord heb, maar nee. Met de mededeling dat ze als ze zondagavond bij haar vriend slaapt ze net zo goed kan vertrekken.
Loop nu dagelijks langs de waal, en skeeler veel. Muziek en eventjes alles van last zijn. Maar tergelijkertijd is het een kwestie van keuzes maken op het moment.
24 okt 2018 - bewerkt op 24 okt 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 okt 2018 Klein vreugdemomentje!
- O 11 okt 2018 3 weken uit.
- O 04 okt 2018 Doelen bereiken, dromen volgen. ( 3 )
- O 28 aug 2018 Stiekem trots
- O 14 aug 2018 Baaldag
- O 09 aug 2018 Droom toch werkelijkheid
- O 01 jul 2018 Oude gewoontes komen terug
- O 12 mei 2018 Nooit alleen ( 1 )
- O 15 apr 2018 Luie zondag, Fysio en hardlopen
- O 03 apr 2018 Trots
- O 31 mrt 2018 Positief zijn, vader vergeetachtig ?
- O 27 mrt 2018 Vrij maar toch chagerijnig en moe ?
- O 26 mrt 2018 Futloos
- O 19 mrt 2018 Aangenomen droomopleiding ( 4 )
- O 11 mrt 2018 Onzekerheid, maak ik mij te veel druk ? ( 1 )