BEVALL(ings)EN(verhaal)!!

Nayeli-Solènn is op 8februari geboren, om 22:38. Ze woog toen 3650gram.



Zo zit je te kletsen op de bank, zo denk je dat je lichtjes incontinent bent geworden. Gelukkig maar, het was vruchtwater!
De dijk brak om 10:45 in de ochtend.
"Uh, tja, wat nu?" Was de voornaamste gedachte. Lichtelijk in paniek heb ik door het huis gewaggeld , proberend de wateren enigszins te bedwingen. No such luck, of course. Jemig, wat was het veel!
Heb rijkelijk gevloeid totdat de weeën begonnen om 15:57.. Heb ze gelukkig de eerste paar uur flink kunnen wegzuchten.
Om een uur of half 8 waren we in het ziekenhuis, en een uur later waren de weeën ècht niet meer leuk. Mijn ontsluiting zat rond 9 uur al op 8cm, wat ging dat snel!
De verloskundige was erg verbaasd en zei dat ze misschien best eens dezelfde avond nog geboren zou kunnen worden.
"Wat?! Heb ik binnen een paar uur een kind?!"
Zei het besef in mijn verbouwereerde vermoeide hoofd.

Ze had nog een vruchtwaterzak gevonden, die zou ze even prikken, "maar daar voel je niets van!"

.... Dat was waar. Het prikken voelde ik niet. De lading vloeistof die er in 1 keer uit kwam voelde ik wèl. Dat was de eerste keer dat ik flink geluid maakte volgens mij.
Oef.. not cool.
Vriendlief achteraf "Ja, dat was een héleboel bloed. Dat heb je niet gezien gelukkig, maar dat was niet best, en ik schrok me kapot."
Oké dan!

De persdrang begon niet lang daarna. Wat een rotgevoel zeg! Het laatste uur waren de weeën niet alleen heul vlot op elkaar, ik was tussen de weeën door ontzettend misselijk, en het voelde alsof iemand me wat flinke trappen tegen mijn onderrug had gegeven. Auwauwauw. "Ik dacht dat je BUIK zeer hoorde te doen?! "

Om 22:22 was het zo ver. Ik mocht (eindelijk!) meepersen.
"Nou, dat ga ik doen ook!" Dacht ik. "HMMMMPFFF."
Het eerste dat ik hoorde was mijn lieve verloskundige, die samen met de kraamhulp "WOW!" riep. Ik vroeg me af wat er voor iets engs aan de hand was. Ze kwam bij me staan en zei "Louisa, je moet nu heel goed naar me luisteren."

Hellup! Er is iets mis! Ik ga dood! De baby is een monster! Mijn vagina is geëxplodeerd! De Duitsers komen! Zei mijn inner-self-hypochonder.

"Dit gaat heel erg snel, dus je moet op mijn stem letten. Als ik zeg dat je moet stoppen met persen, probeer je uit alle macht te stoppen met persen! Ik wil heel graag zorgen dat je er zonder kleerscheuren doorheen komt"

-Heel erg snel?? Dacht ik.
-Ik ben amper begonnen!

Ik heb mijn allerstinkendste best gedaan om te ademen wanneer ze het zei, en ik heb zo hard geperst als ik kon. "Auw!" Riep ik. En "Dit doet pijn!" .. Zoals je ziet, ben ik een behoorlijke vuilbek. (Lol!)

5 persweeën en 13 minuten later (Ja, echt waar) werd mijn eerste kindje geboren. Aaaaaaauw! Was het eerste dat ze me hoorde zeggen. Die schouders! Wat een genot. (nóóit meer!)

En toen lag ze daar... Een glibberig klein wezentje, op mijn borst. Ze begon stil, toen werd ze omgedraaid en gaf ze 3 keer een "Mmwèèhh!" Dat was het dan. Ze keek naar me, en ik keek naar haar. Ik keek omhoog naar haar vader, die zo geëemotioneerd was, dat ik dat zelf ook werd. Wat mooi, liefde, trots, bewondering, allemaal op 1 gezicht. "Ik hou van die vent!" Riep ik stilletjes tegen mezelf.

Hij mocht de navelstreng doorknippen. Achteraf grote onzin, vindt hij. Het staat wel mooi op de foto. vrolijk

"Bloedt ze?!?! Ik voelde iets lopen!"
-Nee, ze plast op je! Zei de kraamhulp. "Oh, èn poep!"
"Mooi." Dacht ik. "Ben ik niet de enige die heeft liggen kakken hier.vrolijk"

Ik was zo opgelucht.. er lag een klein gevalletje met de allermooiste ogen in mijn armen. Dit was het dan.

....NOTTTTT!

De placenta. Bah. Alsof ze een ranzige sompige vlezige zak uit je naar buiten trekken aan een koord. Oh, wacht! knipoog

En toen bleek dat ik gehecht moest worden.

.. Ja. Dàt trok ik iets minder goed. nahnah
Volgens vriendlief mompelden ze iets over dat het fout was gegaan met de verdovingen.

Vandáár. erg vrolijk

Ik heb liggen holleren als een bootwerker.
Mijn binnenste schaamlippen zijn allebei flink gescheurd. Door de schoudertjes, waarschijnlijk.

En omdat ik het grappig vind, eindig ik lekker met dat beeld.

Dikke kus, Louisa.

P.s. , we doen t goed. Ze drinkt gretig en huilt alleen als ze krampjes heeft, maar even ergens op sabbelen werkt altijd meteen. Ze is gewoon lief, en knuffelig. En ze heeft vandaag al liggen glimlachen. Ben benieuwd wat ze droomde.

Ik ben wankel en mijn undercarriage is erg pijnlijk, maar verder voel ik me zeer voldaan.

Snap niet waar ik me zoveel zorgen om heb gemaakt...
Dit is fijn.
10 feb 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Hedgehog
Hedgehog, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende