ave...
vaak vragen mensen me hoe , en voor al waarom ik mijn museumpje ben begonnen...
nu is het ontstaan van mijn kleine theepottenmuseumpje zo troebel als een goed getrokken zwarte thee, mythes,mysteries en feiten omtrent het ontstaan lopen door elkaar heen…
en elk keer vertel ik een andere versie van de ''waarheid'' aan de mensen voor ''hun vermaak''...
want was de museum in een slaaploze nacht,in een bijna psychotische opwelling gecreëerd?
of is de museum juist uit zich zelf ontstaan, door dat de geesten van nostalgie een veilige haven zochten voor hun theereliquien?
‘’Onzin’’ volgens mijn vriendin ,
de museum is volgens haar langzaam ontstaan uit een uit de hand gelopen hobby ''verzamelen'',
want dat is het logistische verklaring…
toch?
maar eigenlijk is elk verhaal wel een klein beetje waar,
en de logistische verklaring, is eigenlijk het minst op correcte...
want het echte ''verzamelwerk'' begon pas
na dat de museumpje was opgericht,
''het zou in mijn ogen vreemd zijn om iets te verzamelen en dan een museum voor op te richten...''
(rechter persoon, miss thompson mede eigenaar, oprichters en fanatieke theedrinker toen)
het begingergens in de late lente van 2008 leerde ik een jonge dame kennen,
die bij de kunstenaarscollectief zat waar ik vrijwillig voor werkte...
onder genot van liters thee, talloze zoetigheden en mooie filosofische gesprekken,
groeide een vriendschap op...
omdat we allebei een passie hadden voor ''geschiedenis'' en voor thee,
opperde ze ''na dat ik weer met een paar theekopjes, en een theepot uit de kringloop kwam''
om een museum voor theepotten te begingen...
in beging was ik nog sceptisch over , zou ik het wel doen, en wie wil nou theepotten bekijken?
tijdens onze ''teatime's'' filosofeerden en discussieerden we veel af over deze en andere onderwerpen,
en vooral over hoe de museum dan vorm moest gaan krijgen...
op een goede avond in een slaaploze nacht,in een bijna psychotische opwelling,
stelde ik doelstellingen in een keer op, die tot de dag vandaag nog steeds de ''richtlijnen'' zijn van de museum...
*de educatieve waarde is vele malen belangrijker dan de financiële...
*de museum is zo ver het mogelijk is altijd gratis,laagdrempelig, echter niet goedkoop...
*de museum tracht om voornamelijk de ''Nederlandsche'' theecultuur te behouden voor volgende generaties,en daar educatie in te geven...
*alles wat aan de museum wordt geschonken, is voor de museum, en dient in de museum voor de museum gebruikt te worden...
toen de doelstellingen opgesteld waren kon de museum echt begingen...
naamin beging wisten we na vele, en vele discussies die we hielden onder genot van thee,
nog steeds niet hoe we onze museumpje moesten noemen...
we schakelden een paragnost in, nou ja het was een vriendin die heel toevallig op bezoek kwam...
en zij vertelde ons dat de naam niet moesten gaan zoeken, maar dat die vanzelf wel kwam...
en zo goed als wij altijd naar anderen luisteren ,gingen wij verder zoeken naar een naam...
tevergeefs, tot dat...
enkele weken later onze ''losse''thee voorraad door een muis werd geplunderd,
miss thompson zag het beestje en schreeuwde ''een rat, bij de thee''
ze wist wel dat het een muis was, maar dat floepte zo uit,
en ik hoorde dus theerat, wat ik wel een toepasselijk naam voor ons vond...
we zijn de museum ook begonnen in de jaar van ''de rat''...
de rat staat in symboliek voor doorzettingsvermogen, overlevingsdrang,
hij knaagt zich door problemen heen...
net als wij...
de hindoe god ganesha word daarom vaak uitgebeeld op een rat...
een andere naam die ik wou gebruiken was; ''maravilla nostalgia''
''de wonder van de nostalgie''...
maar het klinkt zo moeilijk en blijft niet goed hangen...
ook had ik de museum liever een imaginatorium genoemd,
omdat ik ''museum'' niet de volledig vind passen bij de plek die ik creëer...
behalve dat er educatie in feiten word gegeven, probeer ik ook de verbeelding te prikkelen van mensen...
hellaas weten mensen niet wat een imaginatorium is,
of krijgen een verkeerd beeld bij...
misschien is dat iets voor de toekomst...
faithfully yours...
The TeaRat