black

ik zit wee rin het " to much to do, to littl time" gevoel
ik heb nog zoveel op te ruimen en te herordenen in men kamer
en ik weet niet waar te beginnen
ik he het gevoel dat het allemaal te veel voor me is...
al die zooi die ik moet doen op men to do lijstje
ik had mezelf er ene heele zomer voor gegeven, maarja
in die hele zomer heb ik niets gedaan
en nu komt ze op een eind
en shiet ik in paniek...
ik verlang naar de dagen dat alles nog zorgeloos en geordend was!
ik verlang naar de dagen dat men hoofd nog zorgeloos en geordend was.
en het is niet alsof ik mezelf kwijt ben ofzo
ik weet wie ik ben
maar ik kan niet omgaan met men eigen gebreken
en ik heb de engergie niet om mezelf te improven
vroeger
vroeger
deed ik dat voor een ander
ik kan het niet doen voor mezelf
en men hoofd zegt nu dat ik zoveel te doen heb
ik heb een jaar lang alles links laten liggen
ik moet dit goedmaken en rechtzetten
en het lukt me niet
omdat ik het weeral niet voor mezelf kan doen
ik heb iemand nodig om het vooor te doen
een ook een assistent, zodat ik me kan consentreren op de belangerijke zaken
ipv hier weer voor de pc te zitten typen
minder pc hange, meer werken
ik heb iemand nodig die me soms dat kleine duwtje heeft in de goede richting
want ik kan het voor andere
maar niet voor mezelf
soms
moet ik ook gewoon saved worden

een oude lereaar zij me ooit
dat ik de gave had om te zien wat anderen verkeerd deden
en dat ik deze ten goede moest gebruiken
om de mensen zelf te laten inzien dat ze het fout doen
ipv gewoon brut te zeggen dat ze dom zijn en te tonen hoe het moet
en wees gerust
ik ben ook kritish op mezelf
heel kritish
ik zie ook in wat ik verkeerd doe
alleen kan ik mezelf er niet to zetten dit te veranderen
daarvoor heb ik nou eenmaal iemand anders nodig
iemand die me zegt dat het goed is!

ik versta soms niet hoe mensen me alsmaar zo overtuigt kunnen zeggen dat het wel goed komt
dat ik mooi werk maak en ik er uiteindelijk wel kom, dat ik gewoon gedult moet hebben...
zien die mensen dan niet in welk dal ik zit?
of zijn ze gewoon uitstekende leugenaars...?
soms heb ik het gevoel dat de heele wereld weet wat er van me zal worden buiten ik, alsof iedereen samenzweert en het me lekker niet vertelt ofzo...

de eenige manier om hieruit te komen is als er weer positieve dingen in men leven gaan gebeuren omtremt men werk en persoonlijk leven...
wat niet zal gebeuren
men leven is een opstapleling van myserie voor mij en vreugde voor anderen,
zo is het al aaltijd geweest
zo was het ook voor men moeder
mss heb ik gewoon haar "rol" als myseriemens overgenomen toen ze gestorven is
want uitendelijk moet er toch iemand het slachtoffer zijn
there can't be winners withought losers
en ik ben gewoon een van die eeuwige losers

ik heb mezelf nog nooit echt gezien als uiterst depresief of een extreem ongelukkig persoon
ik probeerde aaltijd over het beste van te maken
overal de positieve dingen in te zien
het glas niet half leeg maar half vol zien ect
maar ik KAN het nietmeer
het leven heeft teveel van me afgenomen
ik heb het gevoel dat het leven me zoveel verschuldigt is
als iedereen rondom me krijgt wat ze willen
moet ik dat uiteindelijk toch ook eens doen?
of wil ik te veel?
bots mijn geluk met dat van anderen?

black is black
the chaos is back

15 sep 2008 - meld ongepast verhaal

pinkbot, vrouw, 36 jaar

chii (opgeheven op 14-6-2011) maandag 15 september 2008 19:05
ik snap dat het moeilijk is om de positieve dingen te zien, maar dat hangt al heel erg af van je gedachten. het feit dat je kan zeggen dat je het niet kan, brengt je al een stukje verder. je moet de kracht van je brein niet onderschatten, probeer elke dag gewoon positief te denken en probeer je erop te concentreren. als er iets fout gaat, probeer dan naar de dingen te kijken die wel goed gaan/gingen [bijv, je leert van je fouten. je weet wat je de volgende keer niet of anders moet doen].

ook vind ik niet dat je de rol van je moeder hebt overgenomen. ik snap dat het zo voelt, maar je bent je moeder niet. zij had een heel naar leven, en het doet me pijn als ik je erover hoor praten of als ik lees wat je schrijft. maar dat zij overleden is betekend niet dat jouw leven met haar is mee gegaan, ook al is het verlies zwaar. je moet jezelf over de drempel zetten. niet alles in je leven gaat fout. en als je dat niet gelooft maak ik wel een lijstje voor je met de dingen die wel goed zijn/goed gaan.
ik denk dat het t belangrijkste is dat je accepteert dat er ook dingen goed gaan. want volgens mij ben jij daar net zo slecht in als ik.

je moet veel aan jezelf werken om wat positiever in het leven te gaan staan, dat kost heel veel zweet en tranen, maar het lukt uiteindelijk wel.
en nee, ik ben geen leugenaar en ja, ik zie in wat voor dal je zit.
ik weet hoe moeilijk het is en ik kan daarom ook zeggen dat jij het wel gaat redden.

ik hou van je skat

O 07 nov 2010 ... ( 1 )
O 28 sep 2010 twenty years from now.. ( 1 )
O 21 dec 2009 HELP ( ik kan niet goed schrijven) ( 3 )
O 14 sep 2009 when it rains, it really pours ( 3 )
O 18 apr 2009 haar klotzooi ( 38 )
O 17 apr 2009 lifechanging ( 1 )
O 13 apr 2009 ik zoek ik zoek ik zoek ( 3 )
O 06 apr 2009 olaf ( 1 )
O 23 mrt 2009 - ( 3 )
O 15 mrt 2009 leeg ( 2 )
O 11 mrt 2009 vrede ( 2 )
O 23 feb 2009 sterren nacht
O 22 feb 2009 afcheid nemen ( 3 )
O 18 feb 2009 voor alle foto liefhebbers ! ( 1 )
O 15 feb 2009 en zo is het ( 2 )

vorige volgende