blauw van jou

Vertel me eens, waarom hou ik zo van je. Ik ken je nog niet echt en toch zie ik je al zo graag. Telkens als ik in je ogen kijk krijg ik een rilling over mijn lichaam. Als jij niet bij me bent is mijn lichaam ijskoud. Dus kom hier en warm me op. Want als je nog zo langer gaat doorgaan bevries ik. Dan ben ik dood, eigenlijk ben ik al dood vanbinnen want ik kan jou hart niet winnen. Weet je hoeveel pijn het doet om te weten dat jij me niet graag ziet, weet je hoeveel pijn het doet om maar gewoon even te denken dat je echt niks om me geeft? Maar toch heb ik het overleefd. Ik denk zelfs dat jij niet eens weet hoe het voelt wat ik nu voel. Als dit de liefde is waar mensen mij voor gewaarschuwd hebben dan zit in problemen, in grote problemen. Want de liefde die ik voel voor jou zal niet snel verdwijnen. Maar als jij zo tegen mij blijft doen dan verdwijn ik, dan verdwijn ik in het niets, ben ik dan eigenlijk iets? Jij laat mij gewoon vallen als een steen, jij wilt dat ik breek, helemaal kapot, ik word zot. Neen, ik ben zot, zot van jou, omdat ik van je hou. Jou ogen zijn zo helder, jou lippen zo zoet, want ik heb ze geproefd, jou haren zijn zo magisch en jou stem zo zacht en rustgevend. Ik word steeds wakker al bevend en denkend aan jou dan krijg ik weer kou, omdat jij er niet bent. Jij ben mijn zon, mijn warmte, mijn alles. Vind je dat leuk, meisjes kwetsen of ben ik de enige die je ooit gekwetst hebt. Heb je enig idee hoeveel pijn je me hebt gedaan, soms wens ik je echt naar de maan. Het is gedaan, ik wil je niet meer zien en mijn liefde veranderd dan in haar. Maar het is gewoon te laat, je hebt me gevangen, je hebt me helemaal voor jou, jij bent degene waarvan ik hou en ook al hou je niet van me terug. Mijn hart is van jou. Jij gaf me hoop en later schoot je met een kogel recht in mijn hart, recht in mijn ziel. Voel je mijn lichaam koud worden? Jij was niet eens bezorgd, het kon je niet eens schelen, doe je dit bij velen of ben ik echt de enige? Ik wil het al niet meer weten, ik wil je gewoon vergeten. Je moet niks voor me betekenen maar tot nu toe beteken je nog alles voor mij. Ben je nu blij? Is dat wat je wou? Dat ik van je hou en jij niet van mij? Dat ik zot van je ben? En jij niet? Wat is je bedoeling van dit eigenlijk? Ach laat maar rusten, ik wil het niet eens weten. Het enige wat ik wil is jou, ook al is het fout en verdien ik echt vele beter dan jij. Want jij bent echt iemand zonder verstand van omgaan me mensen en omgaan met gevoelens. Toch ben ik weer verliefd geworden op de foute jongen, dit doe ik elke keer opnieuw, ik trap er altijd weer in. Dan is het weer een nieuw begin en een triestig einde. Het is alsof ik vast zit tussen vier muren, die na verloop van tijd gaat vol zitten met het water van mijn tranen die blijven komen en nooit zullen stoppen. Want da pijn vanbinnen wilt uitbarsten dus gebeurd dat maar met tranen, tranen en tranen. Ik zou zo graag die vier muren willen openbreken en weglopen, richting vrijheid, richting geluk. Je hebt me echt geraakt, je hebt me echt gepakt. Ik ben weer het slachtoffer van jou, van degene waarvan ik hou. Ik krijg het weer kou, kou van jou. Ik ben blauw, blauw van jou.