Toen mijn mama aan mij vroeg, een paar maanden geleden, 'ik heb 2 kaartjes voor Bob Dylan gekocht, wil je mee?' zei ik natuurlijk meteen ja. Kaartjes voor een levende legende als Bob Dylan weiger je niet, ondanks dat je, zoals ik, bijzonder weinig van de beste man hebt meegekregen. Maar goed, de echt bekende nummers ken je wel, en hee, Bob Dylan, gratis, hoe kan je dat nou weigeren?
Vanavond was het dus zo ver
In de Heineken Music Hall. Ik middag vrij van werk, eerst met trein naar Alkmaar, snel een broodje gesmeerd en toen weer in de trein naar Amsterdam. Onderweg werd het steeds regenachtiger en eenmaal in de rij voor het gebouw begon het me toch een potje te onweren.. sodeju.
Veilig binnen zijn we eerst muntjes gaan kopen en daarna maar een plaatsje gaan zoeken
Het was free for all, dus de beste plekjes waren al bezet, maar uiteindelijk hebben we toch nog een mooi zitplekje kunnen bemachtigen op het balkon.
Iets over 8en begon de show. Nou, mooi! De meeste nummers kende ik niet, maar het swingde wel (al stonden vooral de drums oorverdovend hard). Ik heb me geen moment verveeld, ondanks dat ik de meeste nummers niet kende, ze speelden vooral nieuwe en slechts 3 oude (tenminste, oude die mijn moeder kende.... dat betekend dus jaren '70 van de vorige eeuw
)
Ik weet zeker dat ik deze twee nummers gehoord heb:
- Working man's blues
- Like a rolling stone
en dus nog een waarvan ik de titel niet meer weet
Hij was nog best goed van stem, voor zo'n oudje
Maar wel bijna niet te verstaan. Maar ach, dat vond ik toch al van hem zelfs op CD, dus wat maakt 't uit
Na precies 2 uur (iets minder) was het afgelopen. Mama en ik hebben nog even een drankje gedronken op de 'afterparty', en toen naar huis vertrokken. Heb me in de trein nog lopen ergeren aan luidruchtige jongeren....
Maarrrrr...
Nu nog even lekker een biertje drinken en nagenieten en daarna slapen