Boos VS Teleurgesteld.Wat is nou erger? I know it!

Wat is dat toch met een mens?

Waarom zijn we soms zo bang om onze "echte" gevoelens en gedachten te delen met iemand anders?
Waarom zijn we zo bang voor de reactie van de desbetreffende persoon?

Waarom ben je soms zo blind voor je eigen daden & handelingen?
Kom je er verder mee door het onderwerp te vermeiden & hopen dat het vanzelf over gaat, niet denkende wat de consequenties zijn wanneer de persoon in kwestie er "zelf" achter moet komen of er "zelf" om moet vragen!


Want weetje?
Soms maakt dat meer stuk dan wanneer je het maar gewoon had verteld, dan heb je maar even ruzie, dan rolden er maar even een paar tranen over je wangen, dan voelde je je wellicht maar even kut.

Je was dat geen tenminste kwijt, je zou dan weer normaal kunnen ademen denken doen en laten & dan had je ook veel dingen kunnen voorkomen zoals een persoon wat teleurgesteld is in je omdat je het niet eerder hebt verteld en dus achter hebt gehouden voor die geen.

Waarom? Tsja misschien was je wel gewoon bang dat de "persoon" kwaad zou worden, maar is er een dikke kans dat die "persoon" niet kwaad is op je! Nee die is wellicht alleen (diep) teleurgesteld in je.
Omdat je het niet eerder vertelde.

Dus waarom zijn mensen met dit soort dingen zo bang om knopen door te hakken?
Terwijl het jezelf helpt! Want wanneer het van je hart is lucht het op en kan je weer eerlijk en normaal tegen die "persoon" doen. En de persoon zelf die heeft dan door wat er nou aan de hand is want zeg nou zelf ook zij merken ook echt wel wanneer er iets is en wanneer er iets veranderd aan hun vriend(en)/vriendinnen.


Dus:

Wat is nou erger? Boos? of teleurgesteld zijn in een (goede) vriend(in)?

I know it already!