boysboysboys

helloooo!

okee, dus.....

dit word best een lang verhaal, want ik heb nog nooit zoiets ingewikkelds in mijn leven meegemaakt.

ruim anderhalf jaar geleden begon het. samen met een vriendin en haar vriend hadden we afgesproken samen met Koninginnedag naar de kermis te gaan en daarna vuurwerk kijken hier in de Rotterdamse haven.
mijn vriendin haar vriend had gevraagd of hij twee goede vrienden mee mocht nemen, en eigenlijk meteen hebben we ingestemd.

en een van die vrienden, vond mij dus vanaf het eerste moment al leuk.
ik vond hem niet super, maar hij was superaardig en gezellig gezelschap.

nu anderhalf jaar later, en onderhand is in de tussentijd mijn relatie van 4 maanden alweer een tijdje over. en heb ik dus nog steeds contact met die jongen.
onderhand goede vrienden geworden en we praten elke dag.
hij vind me na al die tijd nog steeds superleuk.

nu heb ik dus een dillemma. want mijn lichaam en mijn hart zijn dus gewoon dom.
hij is superlief, aardig, zorgzaam, open, spontaan en vrolijk. hij laat me altijd lachen. hij is er altijd geweest ook nadat het uitging met mn ex.
ik voel niks voor hem. maar ik wil het wel!!

en ik heb zoveel geprobeerd om gevoelens te krijgen. ik heb alleen 1 probleem
als ik met hem af wil spreken durf ik dat op de een of andere niet echt. ik krijg bij de gedachte al gelijk buikpijn.
ik weet nu niet of dit nou goed of niet goed is.

nu vroeg hij dus een paar dagen geleden of ik komende zondag met hem en zijn hond meewil naar het bos.
ik heb met pijn in mijn buik ja gezegd, maar nu twijfel ik wel.
ik ben alleen zo bang dat als ik nu steeds nee ga zeggen ik hem laat lopen en misschien de liefde van mijn leven misloop.
maar ik hou hem nu ook wel aan het lijntje, en dat wil ik ook weer niet.


iemand advies? ik weet het echt niet meer.
want hij is alles wat een meisje kan dromen. alleen die gevoelens zijn er niet.