mijn moeder en opa.
Hellooooooo!
ik had jullie in mijn vorige blog belooft wat meer details te vertellen over mijn opa. van moeders kant.
om even bij het begin te beginnen, wil ik jullie iets vertellen over mijn moeders situatie. toen ik elf was, dat was in 2006, is mijn moeder een keer met onverklaarbare pijn in haar pols wakker geworden. de dokter dacht aan overbelasting en gaf haar een mitella. helaas bleek dit achteraf een slechte behandeling te zijn geweest.
na jaren te hebben moeten vechten voor onderzoeken is eruit gebleken dat mijn moeder een autoimuumziekte heeft. sarcoidose. dit is een hele zeldzame ziekte en er is ook weinig over bekend of aan te doen.
dit was echt een enorme klap voor me. van de ene op de andere dag kon mijn moeder dingen niet meer doen met of voor me. ik kon het niet accepteren, en heb er ook echt jaren moeite mee gehad, en eerlijk gezegd heb ik dat nog steeds elke dag weer.
mijn opa was voor mijn moeder een enorm belangrijk persoon. hij was de persoon waar mijn moeder en ik altijd alles aan kwijt konden.
en toen werd hij ziek.
hij raakte verlamd aan zijn rechter kant van zijn lichaam, kon zich niet meer concentreren en kreeg rare trekjes. uiteindelijk bleek hij twee tumorren ter grote van pingpong ballen in zijn hoofd te hebben en longkanker. 4 weken na de diagnose heeft hij ons, omringd door al zijn geliefde verlaten.
ik was gesloopt. mijn wereld stortte in. ik kon niet meer slapen, eten, denken. ik was echt helemaal in shock de weken erna.
nu 4 jaar en 3 dagen later is het gemis alleen maar groter geworden. ik mis alles aan hem. maar vooral de steun en toeverlaat die hij voor mij en mijn moeder was in de ziekte van mijn moeder.
mijn moeder gaat steeds meer achteruit. ze word steeds meer, langer en vaker achter elkaar opgenomen in het ziekenhuis, en er komen steeds meer diagnoses. ze is nu redelijk stabiel. maar ik zie aan haar dat haar wilskracht afneemt. vooral ook het feit dat je niet ziet aan haar dat ze ziek is, maar ze het zeker wel is, is slopend voor haar. steeds weer uitgemaakt worden voor leugenaar of debiel. maar gelukkig gelooft onze familie haar wel. dat is al een groot voordeel.
zo nu dat ik jullie heb geinformeerd over mijn familie en beetje ook over mijn geschiedenis ga ik vanaf nu wat meer dingen over mezelf vertellen en gwn mijn hedendaagse dingen opschrijven.
doeiii!
ik had jullie in mijn vorige blog belooft wat meer details te vertellen over mijn opa. van moeders kant.
om even bij het begin te beginnen, wil ik jullie iets vertellen over mijn moeders situatie. toen ik elf was, dat was in 2006, is mijn moeder een keer met onverklaarbare pijn in haar pols wakker geworden. de dokter dacht aan overbelasting en gaf haar een mitella. helaas bleek dit achteraf een slechte behandeling te zijn geweest.
na jaren te hebben moeten vechten voor onderzoeken is eruit gebleken dat mijn moeder een autoimuumziekte heeft. sarcoidose. dit is een hele zeldzame ziekte en er is ook weinig over bekend of aan te doen.
dit was echt een enorme klap voor me. van de ene op de andere dag kon mijn moeder dingen niet meer doen met of voor me. ik kon het niet accepteren, en heb er ook echt jaren moeite mee gehad, en eerlijk gezegd heb ik dat nog steeds elke dag weer.
mijn opa was voor mijn moeder een enorm belangrijk persoon. hij was de persoon waar mijn moeder en ik altijd alles aan kwijt konden.
en toen werd hij ziek.
hij raakte verlamd aan zijn rechter kant van zijn lichaam, kon zich niet meer concentreren en kreeg rare trekjes. uiteindelijk bleek hij twee tumorren ter grote van pingpong ballen in zijn hoofd te hebben en longkanker. 4 weken na de diagnose heeft hij ons, omringd door al zijn geliefde verlaten.
ik was gesloopt. mijn wereld stortte in. ik kon niet meer slapen, eten, denken. ik was echt helemaal in shock de weken erna.
nu 4 jaar en 3 dagen later is het gemis alleen maar groter geworden. ik mis alles aan hem. maar vooral de steun en toeverlaat die hij voor mij en mijn moeder was in de ziekte van mijn moeder.
mijn moeder gaat steeds meer achteruit. ze word steeds meer, langer en vaker achter elkaar opgenomen in het ziekenhuis, en er komen steeds meer diagnoses. ze is nu redelijk stabiel. maar ik zie aan haar dat haar wilskracht afneemt. vooral ook het feit dat je niet ziet aan haar dat ze ziek is, maar ze het zeker wel is, is slopend voor haar. steeds weer uitgemaakt worden voor leugenaar of debiel. maar gelukkig gelooft onze familie haar wel. dat is al een groot voordeel.
zo nu dat ik jullie heb geinformeerd over mijn familie en beetje ook over mijn geschiedenis ga ik vanaf nu wat meer dingen over mezelf vertellen en gwn mijn hedendaagse dingen opschrijven.
doeiii!
17 okt 2013
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 31 okt 2013 boysboysboys
- O 31 okt 2013 aangenomen!!
- O 31 okt 2013 busybusybusy
- O 23 okt 2013 zwarte pieten kwestie. ( 6 )
- O 23 okt 2013 Londen!
- O 22 okt 2013 mijn haar, grrr
- O 19 okt 2013 impulsief koopgedrag ( 5 )
- O 19 okt 2013 wat een dag zeg....
- O 18 okt 2013 ghi
- O 18 okt 2013 A-Z lijst ( 5 )
- O 18 okt 2013 MyDi. op mijn mobieltje. ( 2 )
- O 18 okt 2013 muziekcollectie. ( 2 )
- O 18 okt 2013 ziek:(
- O 17 okt 2013 griepprikXD ( 3 )
- O 17 okt 2013 mijn moeder en opa.