boze ouders/mama is boos

net was moeders hier
je kent het wel
de gesprekken die je dan heb
of niet
gesprekken met mij lopen altijd uit op zwaarmoedigheid

zo moest moeders weer eens over de kamer beginnen
en na herhaaldelijk geirriteerd te hebben gereageerd
kwam de woede
mijn woede
kan ik dan nog steeds niet zonder dat gezeik van een ouder die over een kamer begint ?

moeders huilen
boos op mij en zichzelf
kan het dan nooit normaal ?

en ik vraag me nu af
is dit niet normaal ?
is het ooit anders geweest ?

ik ben altijd al zo geweest
mijn kamer
mijn huis
mijn leven
bemoei je er niet mee !
ik doe niemand kwaad in mijn kamer, met mijn kamer
laat me
dit is de enige plek waar ik ik kan zijn
waar ik me veilig en rustig voel
me tuin hou ik al netjes
is dat niet genoeg ?
(je hebt geen tuin)

moeders huilt
ze wil zo graag dat ik gelukkig ben
(waarschijnlijk zijn er vele met haar)
maar ik ben zelden gelukkig op die manier zoals men dat verwacht
ik kan dat gewoon neit volhouden en vast houden
maar dat wil niet echt door dringen

ik probeer mijn woede te verzachten
en leg uit hoe en wat
maar door die tranen kom ik nooit heen
dat moet ze zelf maar doen
ik kan slechts woorden laten vloeien
ik huil niet meer in jou bij zijn
gebrek aan wil en kunnen

misschein verwacht ik te veel van haar
en toon ik dat ook nog
zij beseft neit dat de regels die ik mezelf stel
van uit haar opvoeding komen
en dat wil ik haar neit vertellen
niet in die woorden
het zou haar pijn doen
meer dan alles dat ooit ter woorden gekomen is

zij wil me gelukkig zien
maar jammerlijk is mijn geluk niet in over vloed
als zij er is

ik neem het haar neit kwalijk
de bezorgdheid en ongemakkelijkheid
ze is een schat van een moeder
maar ik voel het niet meer
koud en ogenschijnlijk overschillig
maar dat ben ik niet
onmacht en woede
houden mijn leven in hun macht
en hoe graag ik het wil los laten
er is niets dat hen verzacht

en ik kan het niet goed over brengen
zij zal het nooit snappen
ik kan slechts woorden laten vloeien
die zij op haar manier begrijpt

fijn om haar weer te zien
nee dat is het bijna nooit
want we weten heel goed
dat dit soort dingen
altijd in de weg zitten



de mieren hebben hun weg gevonden
en ik denk niet dat ze zelf zullen denken
heey dit is ons huis niet
dus ik zal wel moeten beginnen
voor het huisje overgenomen is

ik zie liever de boze ouders van anderen
want ik begrijp dat de boosheid voort komt uit bezorgdheid
en bezorgde ouders is een last op de schouder
een die ik er niet bij kan hebben
ik draag al te veel met me mee
en dit soort dingen kunnen slechts de onmacht en woede voeden

jeeej, het is al bijna morgen
morgen ff geen ouders
geen telefoon
geen mensen
slechts de rust
en wetenschap dat er nog vele dagen zullen zijn
die gevuld worden voor en door anderen
morgen is mijn dag
die ik voor me zelf leef
en ik zal het zelf verpesten
en niemand daar op aan kunnen kijken
zoals ik dat wel te vaak bij andere dignen kan doen
en te weinig doe
om mijn geluk te voelen


geen wonder dat ze boos is