Brabbel
Au, ik heb zo'n pijn, zo'n verdriet.
Maar waarom precies, dat weet ik niet.
Het voelt als een gat, zo schreeuwend leeg.
Toch is er geen vulling die ik overweeg.
Ik laat het gaan, laat het tochten
Mijn handen nog bloedend, zijn uitgevochten
Mag ik zijn, zoals ik ben?
Is dat dan de persoon die ik ken?
Wat nou als, als ik in slaap val?
Helaas, een eindeloos getal
Een acht, twee bochten zonder end
Och, het leven, zo miskent
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende