Brand!

Op 6 februari jl. is ons huisje afgebrand. Ik heb nog kleren en een paar Docs kunnen redden, maar veel rookschade. Onze hele woonkamer inclusief spullen dus, is uitgebrand.
Het ging allemaal zo snel. We hadden onze ouwe grote tv op stand-by staan die nacht, en `s ochtends tussen 6 en 7 hoorden we glasgerinkel.
Mijn vriend tikte me aan, en ik zei; "De katten zijn iets aan het afbreken". Ik liep naar de woonkamer toe en daar stond de tv in brand. (Het was het beeldscherm dat sprong; dat gerinkel dat we hoorden) Binnen een minuut stond alles vol rook en ik rende naar de buuf om de brandweer te bellen. Ze riep: "Wie is daar?", en ik riep: "brand, brand!! Bel de brandweer!!!"
Buuf deed de deur open en zag de rook al het trappenhuis in komen.
Ze belde snel 112 en ik nam de telefoon van haar over. Ik riep in de hoorn dat ik snel de brandweer moest hebben, verder weet ik niets meer.
Maar mijn vriend, die zat nog binnen!!!!
Ik wilde naar hem toe, maar het trappenhuis stond zo vol rook, dat ik niet mocht van de buuf. Ik kon niets meer zien en kreeg ook geen lucht meer, offcourse. Ik riep dat mijn vriend er nu uit moest komen. Op het balkon van de buuf wachten we op de brandweer, maar dat duurde echt lang voor ons gevoel. Toen ze eindelijk aankwamen, hebben ze mijn vriend naar buiten gehaald. Hij had 2 katten onder zijn arm, onze Joekel en onze Baby Spoenkie.
De politie nam de katten over, en ze haalden ons ook van het balkon toen de brandweer bezig was. Althans, ik geloof dat ze bezig waren, want ik kan me niet alles meer herinneren.
Buuf en ik werden naar 1 ambulance gebracht en mijn vriend was al in een andere. Onze rookschade viel mee, maar Erres had echt teveel rook ingeademd.
We kregen zuurstof toegediend en ik heb mijn moeder gebeld met het mobieltje van buuf.
Daarna werden we naar het ziekenhuis gebracht.
Er werd bloed afgenomen in de polsen van ons driën, maar bij mij kwam er weer eens geen bloed mee. Ze prikten 4x, 2 verschillende doktoren. De laatste keer ging mevrouw even met die naald in mijn pols wroeten! Aaargh!
Uiteindelijk lukte het en kwam er bloed mee.

In het ziekenhuis werden nog longfoto`s gemaakt. Omdat we alledrie in bed lagen toen de brand uitbrak, waren we schaars gekleed. Erres was net zwarte piet, en ik ook een beetje. Ik waste mijn gezicht in het ziekenhuis en na een tijdje mochten we naar "huis". Het ziekenhuis betaalde onze taxi, want geen van ons driën had geld. In de taxi waren sneeuwitte lakens uitgespreid om vlekken te voorkomen. Ik had trouwens schoenen aan van 4 maten te groot van de buuf.

In de Harmoniestraat aangekomen, was er voor ons nog niets geregeld.Met een zieknhuisdeken om ons lijf, zaten Erres en ik in het trappenhuis te rillen van de kou. Enkele roddel-buurvrouwen kwamen verhaal halen enzo... pfff... geen zin om alles 100x te vertellen....

Dan werd er aan de katten gedacht. We hadden er 6. Waar waren ze? De (vriendleijke) politie-agent zei dat 2 katten in zijn auto zaten, en dat de brandweer er 2 had in hun wagen. 4 van de 6, dat was een opluchting....! Maar nu na 2 à 3 weken blijkt er maar 1 kat bij de dierenambulance erecht zijn gekomen. :`-(

De hulpverlening van mijn vriend kwam, en liet ons douchen bij het Leger Des Heils. We mochten 3 sets kleren uitzoeken daaro. (Buuf was geloof ik al naar het hotel)
We kregen een gesprek met de verzekeringsagent, en daarna mochten we met onze vuilniszak met LDH-kleren naar hotel van der Valk.

Van het lange weekend in het hotel kan ik me niet veel herinneren. Wel dat we eindelijk eens een keer in ons leven voor 'vol' werden aangezien. De mensen behandelden ons eens normaal, en niet als kleine kinderen of debielen,waar wij gewend aan zijn tegenwoordig.....

`s Zondags kregen we telefoon van de hulpverlening van Erres. De woningstichting had een nieuwe woning voor ons. Ze hadden ons vantevoren een nieuw begin beloof, dus wij meenden dat we lekker ver weg mochten. Nou, mooi niet dus. Onze nieuwe woning ligt 2 straten verderop :-S
Het enige pluspunt was dat we een tuintje erbij kregen.

Die maandag mochten we kijken en het contract tekenen. Maar die vuile klootzakken hadden in het contract gezet dat we nog maar 1 kat mochten hebben. (Vandaar dat ik nu denk dat de dierenambulance nog katten achterhoudt). Ik moest echt janken. 1 Kat van de 6... tsssss......
Die man van de woningstichting belde ons ineens op dat er nog een kat in het afgebrande, donkere, zwarte, dichtgetimmerde huis zat...
Eentje met een belletje om, een grijze. Dat klopte niet. De enige met een belletje om was Kruimel en die was wit met zwart....
Het moest dus Kruimeltje zijn, en we besloten dat arme beessie te nemen ipv een andere kat. Hij had immers 4 dagen in het afgebrande huis gezeten en zou vast een trauma hebben.

We kregen wat meubeltjes van het LDH om niet in een kale woning terecht te komen.
Ook bij Kledingbank Zuid, waar Erres werkt, konden we wat spulletjes op de kop tikken.


Wordt Vervolgd!