Hoe doen al die gelovigen en ongelovigen dat toch?
Gewoon door selectief teksten over- & onderbelichten!
Net als in alle 'gelaagde' samenlevingen:
weten welke vragen je wel & niet moet stellen, & welke teksten je moet laten rusten
omdat er nu eenmaal geen zinnige uitleg te verzinnen is
voor bepaalde verzinsels?!
Het helpt dus helemaal niet
als we ons met z'n allen blijven storten op een exegese van sommige heilige
teksten teneinde de tegenstellingen nog eens haarfijn uit te diepen.
Fanatici zijn daar ongevoelig voor ...
En natuurlijk werkt het toedekken van tegenstellingen
vaak ook juist helemaal niet: denk maar eens aan de worsteling die momenteel in veel 'gelovige' gezinnen zichtbaar is rond de positie van al die vrouwen & jonge meisjes met besnijdenissen, menstruaties, hoofddoekjes, make-up, moderne kleding en vriendjes.
Maar we moeten het publieke debat wel met enige behoedzaamheid voeren,
willen we elkaar niet TOTAAL & helemaal kwijtraken: we moeten
nog wel zaken kunnen doen over onderwerpen
van algemeen belang?!
Daarom
moeten we
maar beter leren
leven met de ongerijmdheden
en de tegenstellingen die nu eenmaal bij deze tijd lijken te horen: dat is eigenlijk
DE
kern van het begrip
diversiteit!
Daarbij gaat het dus niet zozeer meer
om 't met alle geweld willen overbruggen van alle tegenstellingen,
maar wel om het redelijk managen ervan.
Als er bijvoorbeeld een probleem is van handen schudden dan betekent dat waarschijnlijk een onoverbrugbaar, principieel meningsverschil dat we toch voorlopig zullen moeten oplossen: daarbij moeten we dus in het oog houden dat een beroep op religie vaak de verpakking vormt van een politiek-ideologische ambitie: die hoeven wij niet te honoreren, en daarvoor hoeven we onze verworven rechten en vrijheden niet in te leveren.
De benadering die wij bepleiten is een andere dan de traditionele welzijnsreflex die voorschrijft dat we elkaar altijd maar onder alle omstandigheden aardig moeten blijven vinden, dat we het eindeloos moeten
kunnen blijven uitpraten, en maar flink bij elkaar koffie of thee moeten gaan drinken & zoete koekjes bakken en eten!
Het is prachtig als dat [ook] gebeurt,
maar we weten inmiddels wel dat dit soort softy multicultidenken
de problemen niet echt oplost?
Noch het weggooien van talenten,
noch het laten voortduren van segregatie, kan onze samenleving zich verder voortaan veroorloven: er is actieve inspanning nodig om het bestaande op waarde te schatten en daar met nieuwe ideeen waarde aan toe te blijven voegen.
Dat kan alleen nog maar
als we nadenken over een wat dynamischer concept van nationale identiteit,
meer gericht op de toekomst inplaats van alleen nog maar
op het verleden.
Er zullen altijd wel
tegenstellingen blijven bestaan.
En ook steeds nieuwe bijkomen.
Dat hoort nu eenmaal bij menselijk leven en is in feite ook nooit anders geweest.
We kunnen niet meer terug naar de tijd dat'geluk heel gewoon was'.
We zijn voortaan allemaal gedoemd tot diversiteit.
In die zin is de globalisering die we meemaken onverbiddelijk.
Dit vraagt om een veel zakelijker aanpak dan voorheen het geval was,
en om de erkenning dat we tegenstellingen vaak niet meer kunnen overwinnen,
maar wel wat hanteerbaarder maken.
Daarbij gaat het er niet om
de eigen waarden in te leveren,
en moet je ook niet voortdurend alsmaar blijven toegeven aan een beroep op de vrijheid van godsdienst: er zijn nu eenmaal grenzen aan belediging
en tolerantie.
Over sommige zaken
zoals de boerka, handen schudden & islamitisch bankieren moet je, afhankelijk van de context
~ publiek of privaat ~ afspraken maken net als over porno, pedo, homo, hetero, lesbo en abortus, euthanasie, hulpverlening, tbs & verplichte medicatie,
opsluiting en vrijheid
via verlof e.d.
Ook de islam is eigenlijk van oudsher
immers een heel praktische godsdienst via handelscontacten met christenen, joden, hindoes, boeddhisten en 'andersdenkenden', die gelovigen toestaat om zich aan lokale
omstandigheden aan te passen & er in vredesnaam maar 't beste van te maken zonder onnodig bloed-vergieten: we kunnen daarom dan ook heel goed besluiten dat het onwenselijk is dat je elkaar in de publieke ruimte niet meer in de ogen kunt kijken,
of dat je uitgestoken hand wordt afgewezen.
De problemen met de dubbele nationaliteit,
die er natuurlijk soms wel degelijk zijn, moeten we gewoon met elkaar gaan bespreken zonder dat er meteen een overbodig hysterich debat losbarst over persoonlijke loyaliteit.
De geschiedenis bewijst
dan ook telkens weer dat mensen willen ontsnappen aan hun keurslijf.
En dat zien we nu ook overal gebeuren.
Bij onze nieuwe landgenoten volteekt zich in feite
een fabelachtig emancipatieproces
[net als bij ons]!
We zien de eerste barsten ontstaan
in hun schijnbaar gesloten systeemcultuur en ineens blijkt ook de moslimgemeenschap wel degelijk allerlei 'afvalligen' te kennen en kan best tegen zo'n stootje!
Iemand die als moslim is geboren hoeft niet met alle geweld
ook als moslim te sterven?
We zijn dus van mening
dat een groepsloze samenleving sociologisch volkomen ondenkbaar is.
Een samenleving is nu eenmaal geen verzameling van losse individuen
die je kunt maken en breken
naar believen.
Dus ja,
het is inderdaad misschien wel spijtig
als sommige allochtone studenten zich terugtrekken
in hun eigen studentenverenigingen, en zich niet verder willen aansluiten bij de wat meer algemene?
Maar dat is nu even eenmaal niet anders
op dit moment!
Als ze hun studie maar afmaken zonder teveel uitval & onnodige afval.
Die andere verenigingen
zijn trouwens helemaal niet zo 'algemeen',
maar selecteren ook wel degelijk op eigenschappen die nodig blijken te zijn in onze
netwerksamenlevingen.
Het is vooral die gesloten netwerkcultuur
die dient te worden opengebroken om allochtoon & autochtoon talent, binnenlandse en buitenlandse invloeden en verrijkingen, daadwerkelijk te laten doorstromen
naar de arbeidsmarkt en dus ook naar kunst, cultuur, muziek, recreatie & de voorwoekerende vrijetijds-industrie van 365 dagen per jaar wereldwijde toeristenindustrie:
sommige landen drijven daarop?!
We zouden dus ook eens
wat meer moeten kunnen kijken naar hoe andere,
complexe multiculturele samenlevingen
eigenlijk in elkaar zitten.
Zo kenmerken de Caraibische maatschappijen
zich door zowel een grote mate van culturele menging
als door een bewust geconserveerde eigenheid
van culturele groepen.
Allerlei immigratielanden zoals Canada,
Australia & de United States van Noord-Amerika zijn cultureel ook wat minder repressief? En in Asia zijn India, Indonesia & Singapore
interessante voorbeelden!
Al deze samenlevingen
zijn natuurlijk ook niet zonder spanningen,
maar in zeker opzicht toch meer
van deze tijd dan die
in Europa.
We moeten
eindelijk eens wat meer
en beter gaan beseffen dat wat gisteren achterlijk was,
morgen soms zelfs wel weer modern kan zijn:
de wereld verandert zo vreselijk razendsnel,
en westerse culturen hebben nu dus ook allang niet meer
het patent op moderniteit zoals misschien wel
in de afgelopen honderden jaren het geval
schijnt te zijn geweest in technisch,
modieus &
dominant financieel &
gewelddadig opzicht.
OOK
onze autochtonen
{lokale binnenlanders e.d.}
zullen moeten integreren
in een nieuwe
wereld.