spiegeltje spiegeltje in mydi wat zag ik nou weer?

Waarom
gaat de tijd
soms [veel] te snel en soms
tergend langzaam?

En waarom kom ik altijd tijd tekort?

Soms vliegt de tijd
en soms kruipt 'ie voorbij als een slak!
Waarom zijn mensen tegenwoordig zo gehaast en gestressed?
Kunnen we zelf bepalen hoe we het vergaan van minuten en uren ervaren?
Hoe lang is leven?

Het idee
dat we tijd tekortkomen,
heeft niet echt te maken met tijdgebrek!
We hebben nog nooit zoveel vrije tijd gehad als juist nu!
Maar we kunnen ons wel steeds slechter concentreren naar het schijnt?
En doordat we onze aandacht [nogal eens] niet bij
EEN
taak alleen kunnen houden
en ons voortdurend laten afleiden,
lijkt het alsof we onze tijd verdoen en komen we 's avonds laat
tot het besef dat we [alweer?!]
een hele dag naar het schijnt
totaal verprutst hebben?

Maar als ik lees en/of schrijf
bestaat de tijd niet meer: ik ben zo intensief bezig met 'iets'
dat alles heel snel gaat en er niets belangrijker is dan die tijdreis naar binnen en naar buiten:
ik ben iedereen,
altijd en overal, telkens weer zonder ophouden
& in totale rust
& vrede!

Voor een deel
kan ik daar dan ook helemaal niets aan doen?
Onze hersens zijn nu eenmaal helemaal gericht op nieuwe prikkels:
toen onze eerste voorouders over de savannen doolden,
was dat nog best
wel handig?

Elke prikkel
van de zintuigen kon een waarschuwing
voor naderend onheil zijn!

Maar in onze tijd
worden we permanent en constant platgebombardeerd
door 'nieuwe' prikkels terwijl het zelden
ECHT
Groot Alarm
is!

Een obsceen
mucho macho
brallende of poeslieve 'verleidelijke' stem
op radio~ of tv~reklame op een flikkerende pop~up
op 'n pc~scherm meldt een binnenkomende
'boodschap':
en we weten allemaal dat 't meestal helemaal
NIKS
is [en kunnen de verleiding niet weerstaan
om toch nog maar even
te kijken?]
...

Zo ook
met de meeste mydi~entries:
't gaat vaak over niks & noppes,
veel lawaai en weinig wol!
RUIS
...

Het zijn soms
wel aardige gedachten
en leuke opmerkingen maar je hebt er
zo weinig aan?

Lawaai, ja, dat
wel! Maar meestal zo vreselijk oppervlakkig,
voorbijgaand, niet boeiend,
maar langdradig saai & vervelend
zodat je het 't volgend moment alweer
helemaal bent vergeten?

Maar zodra levende biologie
en dus ook onze eigen neurologie
de boventoon gaat voeren wordt het een kwestie van smaak en kraak:
je kleur is aan het veranderen,
je bloost en proeft,
voelt en tast en alles gaat leven,
beven en trillen
en soms zou je het wel uit willen gillen
~
JA, DIT
wilde ik weten,
daarom ging het me!

Ik wist het altijd al, maar
NU
pas dringt het goed tot me door!

DAN
is tijd niet meer alleen maar
datgene wat de wijzers van de klok weer zo maar eventjes gauw of langzaam wegtikken
en is het ene uur het andere
niet meer?!

Als je dus zo erg verliefd bent
[het maakt niet uit op wie, wanneer, hoe & wat]
dan bestaat de tijd niet meer
en is er alleen nog maar het samenzijn zonder tijd en ruimte:
alles vliegt voorbij behalve
'die twee'!

Onze innerlijke klok
loopt dus niet zo nauwkeurig
als die atoomklok?

De biologische klok wel:
de klok die onze lichaamprocessen regelt,
loopt in een heel mensenleven hooguit een paar minuten
voor of achter?

Maar dat is niet de klok
waarmee we het verstrijken van de tijd ervaren!
Hoe lang diirt een minuut?

Dat hangt er helemaal vanaf!

Als we een paar uur
in het gezelschap van een geliefde doorbrengen,
dan hebben we het gevoel dat er pas een paar minuten voorbij zijn!
Als we even op een gloeiende plaat zit hebben we het gevoel dat het uren heeft geduurd:
wie z'n billen heeft gebrand moet op de blaren zitten
en dat kan jaren duren
terwijl een sekonde ultieme bevrediging
nieuw leven kon oproepen in een
oogwenk?

Dat is
de relativiteit van onze levenskunst
en de praktijk van de natuurkunde:
wat is er wonderbaarlijker dan het landschap
van onze geest?

Tijd is licht
en beweging: als de wereld om ons heen volkomen stil zou vallen,
dan waren we al snel elk besef
van tijd kwijt!

Zonder verandering
hebben we niets om het verloop van de tijd
aan af te meten?

Maar tijd is ook
letterlijk bewegen en 'schijnen':
de metronoom van ons lichaam zetelt in onze
kleine hersenen die ook onze bewegingen sturen.
Lopen en handelen vergt meestal een precieze vorm in
coordinatie van spieren en pezen, botten
en gewrichten.

Dus daar
zit ook een chronometer ingebouwd ...
Het is dan wel niet de klok die een ingenieur zou ontwerpen,
maar zo werkt onze {r}evolutie nu eenmaal!

Toen het voor de eerste mensen
[dieren en mensapen/aapmensen eigenlijk] belangrijker werd
om allerlei
tijdsintervallen te schatten en te meten,
maakte moeder natuur niet echt iets 'nieuws'
maar greep ze weer
terug
op dat zandlopertje
dat al in die kleine hersenen
[letterlijk en figuurlijk]
'zat':
een perfecte klok is 't
niet en sommige tijdsperiodes schatten we
slecht in?

Wat,
denk je,
duurt langer:
de tijd dat een straats~
verkeerslicht op rood staat,
of water koken voor thee
of koffie?

Je denkt misschien wel
dat de drank meer tijd vergt,
maar beide duren ongeveer zo'n anderhalve minuut!
Het gekke is:
als 't verkeerslicht opnieuw wordt afgesteld en langer op rood staat,
dan heb je dat meteen in de gaten!

Onder ons schedeldakje
speelt een heel orkest van metronomen,
concertartiesten, clowns, dirigenten en bewonderende
of saaie toeschouwers, elk met een eigen frequentie,
moodswing en mogelijkheden tot confusion
en chaosgedoe!

Als we een paar keer
voor rood hebben staan wachten,
dan weten onze grijze cellen welke combinatie van metronomen dezelfde tijdscyclus hebben
als het stoplicht [of iets dergelijks]!

We weten dan wel niet heel precies hoe lang 'het' duurt,
maar wel wanneer het 'ongeveer' voorbij moet zijn:
NU
wordt het groen, dus
fietsen maar!
[roen]
En soms
gaat het helemaal falikant
MIS?

Soms
raakt alles
in een stroomversnelling of een tijdsvertraging:
alles en iedereen beweegt zich plotsklaps in een waanzinnig snel tempo
[net alsof je hele leven in
EEN
{bijna-dood-ervaring}
sekonde voorbijsnelt],
of alles gaat totaal vertraagd
en tergend langzaam in slow~
motion
...

Alsof iemand
de fastforwardknop van de videorecorder had ingedrukt
of de beeldje~voor~beeldje~
optie?

Dat kan
het geval zijn bij een hersentumor,
nachtmerrie, droomwereld of vormen van hallucinaties
en van psychotische
toestanden!

Alles
platgedrukt
{als in 'n zwart gat}
of uitgerekt:
en meestal zijn we ons er niet eens
van bewust
...

Waarom
gaat het leven sneller
als je ouder aan het worden bent?
En waarom lijkt alles zo langzaam te verlopen
als je nog jong bent?

Een kwestie van
geheugen en herinnering,
interne en externe klokken en meetaanpassingen,
omstandigheden en innerlijke
'werkelijkheden'!

Heel veel
overlappende gebieden: en
zonder ons geheugen hebben we
ook geen tijdsbesef?

Maar ons geheugen zelf
kent geen tijd, het is als een spiegel waarin je alles kunt weerzien
wat zich afspeelt via de projector van ons
flexibele brein?

Onze hersenen
slaan gebeurtenissen op via voelen,
denken, inprint, afdruk, output, handelen en 'weergeven'!
Alle facetten van gebeurtenissen, mini & maxi, slaan we op
[afhankelijk van onze [on]gezondheid
e.d.]:
plaats, kleur, vorm, gevoel & associaties,
omstandigheden en mogelijke potenties voor later,
maar niet precies
WANNEER
'het'
was, het geheugen houdt geen
mydi~agenda
bij
~

DAT
moeten we
ZELF
doen
...